«

Πόλεμο στα καρτέλ»! Ο τίτλος στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα έβγαζε μάτι. Τι έγινε; Κήρυξε πράγματι «πόλεμο στα καρτέλ» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και δεν το πήραμε χαμπάρι; Δηλαδή δεν ξέρει τίποτα για το φόνο η αγαπητή μας κυβέρνηση; Κάποια, έτσι γενικά κι αόριστα, καρτέλ φταίνε; Τα οποία καρτέλ, που ελέγχουν - καθορίζουν τις τιμές, παρεμπιπτόντως μέσα από τα ρεπορτάζ άλλων συντακτών, εμφανίζονται να έχουν και ζημιές! Η υπόθεση παραπέμπει στο γνωστό... και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη. Εχουν στριμώξει για τα καλά τον κόσμο και του ζητούν τώρα όχι μόνο να πει «ευχαριστώ» για το πρεσάρισμα, αλλά και να παλέψει στο πλευρό της «καλής» κυβέρνησης ενάντια στους «κακούς».

Για να δούμε, λοιπόν, ποια είναι αυτή η καλή κυβέρνηση; Δεν είναι όλοι αυτοί που προπαγανδίζουν, μαζί με τους «ανταγωνιστές» τους στη ΝΔ, ότι ο καλύτερος έλεγχος τιμών είναι αυτός που επιβάλλεται από τον ελεύθερο ανταγωνισμό; Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι που λέγανε και υπογράφανε πως οι 3 ελευθερίες κίνησης (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργαζομένων) είναι αυτές που εγγυώνται την ευημερία; Αυτό ακριβώς δεν υπογράψανε φαρδιά πλατιά στο Μάαστριχτ; Αυτό δεν κατοχυρώνουν με τη μια κοινοτική οδηγία μετά την άλλη; Σ' αυτές τις τρεις ελευθερίες δεν υποτάσσεται όλο το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης; Δεν είναι αυτή η κυβέρνηση που διακήρυσσε και διακηρύσσει πως η ΟΝΕ είναι ο παράδεισός μας; Δεν είναι αυτή η κυβέρνηση που διακήρυσσε πως η μετάβαση στο Ευρώ θα γίνει χωρίς αυξήσεις στις τιμές; Και την ίδια μέρα, η πρώτη ανάγκη του ανθρώπου, το ψωμάκι, «στρογγυλοποιήθηκε» στο ένα Ευρώ! Αυτοί δεν είναι που είχαν κηρύξει στην αρχή του χρόνου και τον πόλεμο στους κερδοσκόπους που με αφορμή το Ευρώ ανέβαζαν τις τιμές; Αυτοί δεν είναι που θεωρούν χαμηλή την τιμή της ντομάτας στη λαϊκή; «Μόνο 50 λεπτά» φωνάζει ο τελάλης τους. Και δε λέει ο αγύρτης ότι αυτό σημαίνει 175 δρχ. για ένα κιλό ντομάτες που δεν τρώγονται κιόλας. Αυτοί δεν είναι που κρατάνε τους μισθούς κάτω από τα ποσοστά αύξησης του πληθωρισμού; Αυτοί δεν είναι που διακηρύσσουν πως για την ακρίβεια, τελικά, αυτό που φταίει είναι οι μισθοί; Προς τι, λοιπόν, αυτός ο ξαφνικός πόλεμος στα καρτέλ;

Κανένας τέτοιος πόλεμος δεν πρόκειται να εξαπολυθεί απ' αυτήν και όποιαν άλλη τέτοιου τύπου κυβέρνηση. Απλά, ο κόσμος στενάζει. Κι αυτός ο κόσμος έχει και ψήφο. Ετσι, το ίδιο το κατεξοχήν υπεύθυνο για τη σύγχρονη πείνα υπουργείο σήκωσε τη σημαία για έναν νυν υπέρ πάντων αγώνα «κατά της κερδοσκοπίας». Καθώς δεν μπορούν να αρνηθούν την ύπαρξη του προβλήματος, προσπαθούν να κουλαντρίσουν τις αντιδράσεις. Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συμβεί. Αυτοί πρέπει να πληρώσουν. Αυτοί και η πολιτική τους. Αυτοί και η ΟΝΕ τους. Αυτοί και το Ευρώ τους. Αυτοί και ο καπιταλισμός τους. Οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει. Επιβάλλεται να συνοδευτεί και με άλμα συνείδησης για το ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και πού βρίσκεται η διέξοδος. Πρέπει να πληρώσουν με το νόμισμα που τους αξίζει.