Είναι αυταπόδεικτο. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου βγάζουν κάθε χρόνο κέρδη αρκετών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων κερδών. Τα κέρδη όμως, όπως ο καθένας αντιλαμβάνεται, δε βγαίνουν από το πουθενά. Προκύπτουν από τη διευρυνόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων και από τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές της αγοράς. Εχουν βρει το κόλπο οι μεγαλοεπιχειρηματίες και ξεζουμίζουν την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους με δύο παράλληλους τρόπους. Και με την απλήρωτη εργασία και με τις ανατιμήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Κι αν σ' αυτά προσθέσει κανείς και την αφόρητη φορομπηχτική πολιτική με τους υψηλούς συντελεστές της έμμεσης φορολογίας, έχει το τρίπτυχο της πολιτικής κυβέρνησης - κεφαλαίου, που οδηγεί στην ξεδιάντροπη αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και την υπονόμευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Αυτή την πραγματικότητα, τη συνδυασμένη, δηλαδή, επίθεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα, κάποιοι προσπαθούν να τη συσκοτίσουν. Εστιάζουν υποτίθεται το όλο πρόβλημα, γενικά κι αφηρημένα, στην «αισχροκέρδεια» της αγοράς κι έχουν εξαγγείλει μάλιστα, για σήμερα, μποϊκοτάζ στις αγορές, δίλεπτες διακοπές στην κατανάλωση ρεύματος κλπ. Το γεγονός ότι παρόμοιες κινήσεις γίνονται με τις ευλογίες των κυβερνώντων, δείχνει πολλά. Αλλά ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι οι εμπνευστές τους λειτουργούν εντελώς καλοπροαίρετα, τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι εύλογα. Θα σημαίνει κάτι για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αν ένα μέρος των αναγκαίων για σήμερα αγορών μας τις κάναμε χτες και τα υπόλοιπα τα ψωνίσουμε αύριο; Κι πώς θα διαλέξουμε από αύριο ποιον θα μποϊκοτάρουμε, ας πούμε για τις ακριβές τιμές στο γάλα ή τα αναψυκτικά, αφού και σ' αυτούς τους κλάδους, όπως στους υπόλοιπους, τα μονοπώλια που κυριαρχούν στην αγορά καθορίζουν τις τιμές; Και πού μπορεί να πάει ένα «κίνημα» αποχής, όταν η αισχροκέρδεια είναι σύμφυτη με την «απελευθέρωση» της αγοράς; Εδώ όμως βρίσκεται και το ζουμί. Αυτή ακριβώς την αλήθεια κρύβουν, όσοι μας προτείνουν διάφορους ξενόφερτους τρόπους εκτόνωσης της αγανάκτησης για την ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις. Οτι ακρίβεια και αισχροκέρδεια πάνε «χέρι- χέρι» στο καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» ή ότι η επιδίωξη των επιχειρηματιών να σουφρώνουν όλο και περισσότερα κέρδη οδήγησε στην επιβολή του καθεστώτος της «ελεύθερης αγοράς». Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα είναι ευτελείς προσπάθειες αποπροσανατολισμού των εργαζομένων.

Ομως ακόμα κι αν σταματούσαν να αυξάνονται οι τιμές - λέμε, αν - τότε οι εργαζόμενοι πάλι δε θα είχαν να κερδίσουν πολλά πράγματα, στο βαθμό που μια τέτοια εξέλιξη δε συνοδευόταν τουλάχιστον με παράλληλη αύξηση των αποδοχών τους και με μείωση της έμμεσης φορολογίας στα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Μόνο που η προώθηση τέτοιων αιτημάτων, αιτημάτων που πραγματικά θα ενισχύουν το λαϊκό εισόδημα και θα βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, δε γίνεται με... αποχές. Αντίθετα! Προωθούνται και επιβάλλονται με τη δραστήρια και μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έχουν σαφή ταξικό προσανατολισμό και βάζουν «απέναντι» το σύνολο της εφαρμοζόμενης πολιτικής που θέλει τους πάντες και τα πάντα υποταγμένα στις ακόρεστες ορέξεις του κεφαλαίου. Ραντεβού λοιπόν σήμερα στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και το Σάββατο στη ΔΕΘ!