Εκλογές ενόψει και πολλοί από τους διεκδικητές των δημαρχιακών και νομαρχιακών θώκων διαφημίζουν την υποψηφιότητά τους με την αμέριστη βοήθεια των φίλιων τους ΜΜΕ. Για τους υποψηφίους του δικομματισμού δε χρειάζονται πολλά σχόλια, είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους, εκ των προτέρων δεδομένη η στοχοπροσήλωσή τους στην αντιλαϊκή ρότα των κομμάτων που εκπροσωπούν και γι' αυτό επιβεβλημένη η καταψήφισή τους από το λαό. Για ορισμένους ωστόσο, που θέλουν να παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι και υπερκομματικοί, έχει αξία να σταθούμε λίγο περισσότερο. Ενας απ' αυτούς είναι ο Μ. Γλέζος, υποψήφιος του ΣΥΝ για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά (και για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, στηριζόμενος και από κάποιους συγκεκριμένους διαθέσιμους κατά περίσταση, οι οποίοι προσφάτως ανακάλυψαν τον «ορθό δρόμο» και αποχώρησαν από το ΚΚΕ, συκοφαντώντας το με τον πλέον ανήθικο τρόπο). Κι επειδή κάποιοι ίσως βιαστούν να μας χαρακτηρίσουν ασεβείς απέναντι στις αγωνιστικές περγαμηνές του, απλά σημειώνουμε πως στα διαβατήρια αγώνων δεν υπάρχουν εφάπαξ θεωρήσεις, απαιτείται η συχνή και συνεχής ανανέωσή τους (όχι από κάποιον, μόνο από την ίδια την πράξη, ασφαλές κριτήριο πάντα των γενικών θεωρήσεων και ενατενίσεων).

Ο συνδυασμός του ΣΥΝ λοιπόν για την υπερνομαρχία εισάγει κάτι το «καινοτόμο» και «ρηξικέλευθο», όπως προσπαθεί να πείσει; Λέμε πως όχι. Διαβάσαμε αρκετές από τις δημόσιες παρεμβάσεις του επικεφαλής του και την τελευταία στην Κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία». Μάταια αναζητήσαμε μια καταγγελτική τοποθέτηση απέναντι στις βαθιά αντιδραστικές τομές που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθιστώντας την το μακρύ χέρι της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας για την αποκέντρωση μιας ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής. Εντοπίσαμε απλά και μόνο τη διαπίστωση πως «της στέρησαν τις εξουσίες». Κι όμως η ΤΑ έχει εξουσίες, αρκετές για να ασκήσει αντιλαϊκή πολιτική.

Διαβάσαμε ακόμη και για το φιλόδοξο στόχο του να «υπηρετήσει την αυτοδιοίκηση και μόνο αυτή». Την αυτοδιοίκηση, όχι το λαό, όχι τους εργαζόμενους, όχι να σταθεί στο πλευρό των λαϊκών αγώνων βοηθώντας την οργάνωση και ανάπτυξή τους. Κάνει λόγο ο Μ. Γλέζος για την ανάγκη οι πολίτες να δώσουν το δικό τους μήνυμα, να σπάσουν το δικομματισμό. Πλην όμως αρνείται να καλέσει το λαό σε συγκεκριμένη στάση στο δεύτερο γύρο, ενώ τον καλεί στο πρώτο επίπεδο της ΤΑ να ψηφίσει όποιον δήμαρχο θέλει! Σιωπά για το γεγονός ότι το κόμμα που τον στηρίζει συνεργάζεται σχεδόν σε πάνω από τις μισές νομαρχίες της χώρας με το κυβερνών κόμμα. Αραγε, μπορεί η υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά να αποτελέσει νησίδα ευημερίας, εάν όλες οι υπόλοιπες νομαρχίες και οι δήμοι ελέγχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα; Η απάντηση είναι αυτονόητη, όμως αν και τέτοια, ο Μ. Γλέζος και ο συνδυασμός του επιμένουν να περιορίζουν σκόπιμα τη συζήτηση, ρίχνοντας νερό στο μύλο του δικομματισμού.

Ισως γι' αυτό τυγχάνουν της «προσοχής» των ΜΜΕ. Σε αντίθεση με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η δυναμική της οποίας και το εύρος όσων συσπειρώνονται σ' αυτήν, πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, απλών ανθρώπων του μόχθου, φαίνεται πως τους ανησυχεί ιδιαίτερα. Ο λαός, οι εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά έχουν τον τελευταίο λόγο. Αν πράγματι επιθυμούν νομαρχίες μετερίζια των δικών τους αγώνων και διεκδικήσεων, τότε ψηφίζουν μαζικά «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία».