«

Δηλητηρίασε τις γερμανοαμερικανικές σχέσεις» είπε προχτές ο Αμερικάνος υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, για τον Γερμανό επανεκλεγέντα καγκελάριο, Γκ. Σρέντερ. Θα ήταν λάθος εκτίμηση να πιστέψει κανείς πως του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ του ξέφυγε μια ιδιαίτερα φορτισμένη έκφραση του τύπου «τον ποτίσαμε ροδόσταμο μας πότισε φαρμάκι», που δεν έχει και πολύ νόημα. Ισα - ίσα έδινε μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις. Αλλωστε, ακόμα και αν μπορούσαμε να υποθέσουμε πως του Ντ. Ράμσφελντ του ξέφυγε μια πολύ βαριά κουβέντα, τι να πούμε για το ότι ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν μπήκε καν στον κόπο ακόμα να συγχαρεί, έστω τυπικά, τον Γκ. Σρέντερ για την επανεκλογή του;

«

Η Αμερική έκανε το παν για να υποστηρίξει την αντιπολίτευση στην προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία. Υποστήριξε ανοιχτά τον Στόιμπερ», δήλωσε χτες κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Είναι φανερό πως η σύγκρουση μεταξύ των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δεν καλύπτεται, γιατί καμιά από τις δυο δεν έχει σκοπό να την καλύψει. Ισα - ίσα, αυτές και άλλες παραπλήσιες δηλώσεις και πράξεις είναι η εκδήλωση της βαθιάς «φυσικής» αντίθεσης μεταξύ των συμμάχων, όταν πρόκειται για μοίρασμα της λείας. Για παράδειγμα, ο Αμερικάνος επιχειρεί να απομονώσει τον Γερμανό στη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, να σπείρει ανασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας, ειδικά στους λεγόμενους επενδυτές και με όλα τούτα, αν μπορέσει τελικά, να τον σύρει δίπλα του στην καινούρια στρατιωτική επίθεση που ετοιμάζει. Ο Γερμανός, από την άλλη, δεμένος με τα συμφέροντα που έχει ανοίξει, ή επιχειρεί να ανοίξει στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αντιστέκεται πραγματικά, ή «ανεβάζει την τιμή του κάνοντας τον δύσκολο», ή περιμένει την τελική καλύτερη προσφορά...

Οπως ακριβώς τα άγρια ζώα είναι έτοιμα να σκοτωθούν για τον έλεγχο του ζωτικού τους χώρου, έτσι και εδώ το ιμπεριαλιστικό «ένστικτο» καλεί για τη σύγκρουση πέρα ακόμα και από την ίδια τη θέληση των ανθρώπων. Αρα, πίσω από τις απλές δηλώσεις των πολιτικών, κρύβεται ένας διαρκής εσωτερικός πόλεμος μεταξύ των ιμπεριαλιστών, ανεξάρτητα αν οι επιμέρους σκοπιμότητες τούς φέρνουν μαζί ή απέναντι. Και μαζί και απέναντι, η σύγκρουση είναι μόνιμη και φυσική. Μόνον ο τρόπος διαφέρει.

«

Οταν συγκρούονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια», γιατί είναι ακριβώς αυτές οι εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών, που προκαλούν τους πολέμους και αιματοκυλούν τους λαούς. Αλίμονο στο λαό, που θα παρασυρθεί στο πλευρό του ενός, ή του άλλου ιμπεριαλιστή, για να βρει το δίκιο του ή για να ...εξασφαλίσει δήθεν την ησυχία του. «Ζεσταίνοντας την πλάτη του ιμπεριαλιστή», συμμετέχει, ουσιαστικά, στη μελλοντική καταστροφή του. Τα λαϊκά συμφέροντα βρίσκονται σε άλλη, αντίθετη, πορεία από αυτά των ιμπεριαλιστών όλων των ειδών, των χωρών και των αποχρώσεων. Γνωρίζοντας τις εσωτερικές αντιθέσεις, χαράζουν την αγωνιστική ενωμένη πορεία τους, ενάντια σε όλα τα σχέδια των μονοπωλίων και των εκπροσώπων τους.