Αν ανατρέξετε στις ελληνικές εφημερίδες των τελευταίων είκοσι ετών θα βρείτε σωρεία άρθρων, δηλώσεων, συνεντεύξεων, αναλύσεων όπου με διάφορα και διαφορετικά, κάθε φορά, επιχειρήματα προωθείται η ίδια πάντα πρόταση: «Να μη γίνει η πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ. Να σταματήσει ο "στείρος αντιαμερικανισμός" των συνθημάτων». Υπογράφουν κορυφαία στελέχη των δύο εταίρων του δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, στελέχη του Συνασπισμού, διάφοροι παράγοντες της δημόσιας ζωής.

Φέτος, ο γενικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Κ. Λαλιώτης προτείνει η εκδήλωση να πάρει χαρακτήρα καταδίκης της τρομοκρατίας με αφορμή και την υπόθεση «17 Νοέμβρη», ενός μηχανισμού που χρησιμοποιούν οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών. Δεν είναι περίεργο, που ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Β. Μεϊμαράκης, έσπευσε να συμφωνήσει, προσθέτοντας ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να σταματήσουν και οι πορείες προς την πρεσβεία των ΗΠΑ!

Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκτούν περιεχόμενο από το περιεχόμενο και το χαρακτήρα της ίδιας της εξέγερσης, όχι από τους υπολογισμούς της κυβέρνησης και όσων συμφωνούν με τέτοιες προτάσεις.

Τι άλλαξε, άραγε, για να αλλάξει και ο χαρακτήρας των εκδηλώσεων; Μπορεί να θεωρηθεί αυτό το μόρφωμα που εμφανίζεται ως «17 Νοέμβρη», ικανό να διαγράψει μεμιάς όλες τις ανεκπλήρωτες υποθήκες της εξέγερσης; Πολύ περισσότερο όταν με τη δράση της λειτούργησε ως υποστηρικτικός μηχανισμός του αυταρχικού κράτους και της αμερικανοκρατίας;