Από τη μια βρίσκεται «το ΠΑΣΟΚ της μπουρζουαζίας, των συμφερόντων, των συντεχνιών και των ...βολεμένων. Από την άλλη η ΝΔ, το κόμμα, μεταξύ άλλων, των μεροκαματιάρηδων, των μικρομεσαίων, των αγροτών. Είμαστε ένα γνήσιο λαϊκό κόμμα» (Μιχ. Λιάπης - «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»). «Και κομμουνιστές θα γίνουμε αν είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του λαού» (συνεργάτης του ...Κ. Καραμανλή από τις Βρυξέλλες στη χτεσινή «Απογευματινή»). Αν κάποιος έπαιρνε τοις μετρητοίς τις παραπάνω δηλώσεις θα έβγαζε το εύλογο συμπέρασμα ότι η ΝΔ διέρχεται σοβαρή κρίση ταυτότητας.

Κάτι τέτοιο όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι θέμα συγκεκριμένης τακτικής, προκειμένου να λειτουργεί καλά το αστικό πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό βεβαίως με τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι γεγονός ότι η ΝΔ βρίσκεται αρκετά χρόνια εκτός εξουσίας και η ηγεσία της γνωρίζει πολύ καλά ότι αν χάσει και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ίσως και να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα. Η ηγεσία της ΝΔ «τα δίνει όλα» για να προσεταιριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να υφαρπάσει την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου αυτή να μη ριζοσπαστικοποιείται. Ενθαρρημένη από τα αποτελέσματα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών ρίχνει όλο το βάρος της στη διασφάλιση των εκλογικών κερδών κυρίως στους αγρότες και στα λαϊκά στρώματα. Προκειμένου να το πετύχει καμουφλάρει επιμελώς το βαθιά αντιλαϊκό πρόσωπο της πολιτικής που υποστηρίζει, ενώ, ταυτόχρονα, χρησιμοποιεί «κατά βούληση» τα όπλα της δημαγωγίας πάνω στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και των «υψηλών αντικυβερνητικών τόνων».

Το αληθινό πρόβλημα της ΝΔ, όμως, είναι πως δεν μπορεί να αποκρύψει ότι όχι μόνο δε διαθέτει εναλλακτική πρόταση στην εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά την ίδια στιγμή έχει αποδειχτεί στην πράξη ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης Σημίτη για την επιβολή των πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Τρία πρόσφατα παραδείγματα: Προϋπολογισμός 2003: Η κριτική της ΝΔ γίνεται από τη σκοπιά του θεματοφύλακα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και εστιάζεται στους ρυθμούς και στην αποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ολοφύρεται για το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, ακριβώς για να διευκολύνει την κυβέρνηση να επιβάλει τη λιτότητα, τις αποκρατικοποιήσεις, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, κ.ο.κ. Εξοπλισμοί Ενόπλων Δυνάμεων: Η ΝΔ δεν αμφισβητεί την ανάγκη υλοποίησης των ΝΑΤΟικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και το ύψος των πολεμικών δαπανών, αλλά διαμαρτύρεται για τη μοιρασιά μεταξύ των εμπόρων όπλων. Αγρότες: Χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την ερήμωση της υπαίθρου και τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος, αλλά σταθερά υπερασπίζεται την ΚΑΠ και την «αναδιάρθρωση» της αγροτικής οικονομίας με στόχο την επιτάχυνση του ξεκληρίσματος...

Οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι θέλουν, απόλυτα δικαιολογημένα, να απαλλαγούν από αυτή την κυβέρνηση και την πολιτική της. Η απάντηση όμως δεν είναι η άνοδος του σημερινού, του άλλου πυλώνα του δικομματισμού στην εξουσία, αλλά ο απεγκλωβισμός και η χειραφέτηση από το δικομματισμό και τους ποικίλους συνεταίρους του.