Αν «η οικονομία είναι καλή», όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινή συνέντευξή του, τότε γιατί ο κόσμος υποφέρει; Γιατί «πιάνει κρύος ιδρώτας» τη νοικοκυρά σαν πλησιάζει και κοιτάει στα ράφια του Σούπερ Μάρκετ και στους πάγκους της λαϊκής αγοράς; Γιατί, μέρες γιορτών, τα μαγαζιά «ψάχνουν πελάτη με το κιάλι»; Γιατί τα καφενεία των χωριών κλείνουν με το βασίλεμα του ήλιου; Γιατί πάρα πολλοί έχουν «κόψει» τη διασκέδαση, τα ταξίδια, τις διακοπές; Ο,τι και να λέει ο Κ. Σημίτης - τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται από σοβαροφανείς ανθρώπους - η αλήθεια είναι ότι ο πολύς κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει λεφτά. Είναι φτωχός.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μετρήσεων, το 22% και πλέον των Ελλήνων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας (όριο μάλιστα, που δεν προσδιορίζεται από τους ιθύνοντες με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας). Αλλά και να μην υπήρχαν οι μετρήσεις, ο καθένας καταλαβαίνει αν είναι φτωχός. Το νιώθει όταν «βγάζει» τσίμα - τσίμα το μήνα ή μπαίνει και «μέσα», δυσκολευόμενος πολύ να πληρώσει για φαΐ, ντύσιμο, τους λογαριασμούς ΟΤΕ, ΔΕΗ, νερού, τα φροντιστήρια των παιδιών, τη βενζίνη του αυτοκινήτου, το νοίκι και σκεφτόμενος ότι σήμερα η ζωή κατάντησε «μεροδούλι - μεροφάι» και τίποτα δε μένει «στην μπάντα». Το αντιλαμβάνεται όταν είναι καταχρεωμένος στην τράπεζα ή όμηρος των τοκογλύφων και ζει με την αγωνία αν θα του κατασχέσουν το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί ή αν βρεθεί στη φυλακή.

Τόσο, λοιπόν, η ακρίβεια, όσο, και κυρίως, η ανέχεια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι που δείχνουν ότι «η οικονομία δεν πάει καλά». Κι όσοι επιχειρούν να εμφανίσουν ως το μοναδικό πρόβλημα την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια στην «ελεύθερη» αγορά, αποκρύβοντας την ανέχεια και τη φτώχεια, θέλουν ν' αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και, εν τέλει, να βοηθήσουν την κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να συνεχίσει την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει. Διότι, ακόμα κι αν ήταν κάπως φτηνότερα τα προϊόντα και λιγότερη η αισχροκέρδεια, πάλι ο άνεργος, ο μικροαμειβόμενος μισθωτός, ο ξεκληρισμένος αγρότης, ο χρεοκοπημένος εμποροβιοτέχνης, ο πένητας συνταξιούχος δε θα μπορούσε να προμηθευτεί ό,τι χρειάζεται η οικογένειά του.

Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματική κατάσταση της οικονομίας και ψεύδεται ο πρωθυπουργός λέγοντας πως «είναι καλή» για το λαό. Δεν ψεύδεται φυσικά, αν εννοεί ότι «είναι καλή» για την οικονομική ολιγαρχία του τόπου, η οποία απομυζά τον πλούτο που παράγουν οι Ελληνες εργαζόμενοι και ζει πλουσιοπάροχα. Πράγματι, για τους μεγαλοβιομήχανους, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοϊδιοκτήτες, τους εφοπλιστές κι άλλους «χρυσοκάνθαρους», «όλα πάνε καλά», καθώς όσο τα λαϊκά εισοδήματα μειώνονται, τα κέρδη τους αυξάνουν. Αυτό εννοεί και ο Κ. Σημίτης, καθώς η κυβέρνησή του τάχθηκε να υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και κατάφερε να το κάνει με τον αποδοτικότερο τρόπο, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη των ντόπιων και ξένων εκπροσώπων του...