Καλούν λοιπόν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού να εγκαταλείψουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, γιατί αυτές δεν είναι μόνο «εκτός πραγματικότητας», αλλά και επικίνδυνες αφού μπορούν να προκαλέσουν οργή των «νικητών».

Είναι, βεβαίως, η αμερικανική κυβέρνηση και ο τοποτηρητής της στην Ελλάδα Τόμας Μίλερ, σφόδρα δυσαρεστημένοι. Γι' αυτό εξάλλου ο Αμερικανός πρέσβης δε χάνει ευκαιρία να προτρέπει τους συνομιλητές του, πολιτικούς, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης, να «πέσουν οι τόνοι», να ανακοπεί αυτό το κύμα του «αντιαμερικανισμού».

Είναι, όμως, και η ελληνική κυβέρνηση που θέλει να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της για τη συμμετοχή σ' αυτό το έγκλημα, που θέλει τώρα να εμφανίσει ως «εθνικό συμφέρον» τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο του κατακρεουργημένου Ιράκ.

«Ωστόσο - ποιος ξέρει - ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα και κόκαλα ταύρων και αλόγων...» έγραφε ο «ποιητής της Ρωμιοσύνης», ο Γιάννης Ρίτσος, δίνοντας την απάντηση σ' αυτούς που μας ζητάνε τώρα να ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι και μας προκαλούν, ζητώντας να βαφτίσουμε το «εθνικό συμφέρον» στο αίμα ενός λαού.