Οτι η λειτουργία του πολιτικού συστήματος στη χώρας μας - όπως και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, άλλωστε - επιδοτείται, παντοιοτρόπως, από την οικονομική ολιγαρχία του τόπου, είναι γνωστό και, εν πολλοίς, ομολογημένο. Απόδειξη αποτελεί και το γεγονός ότι πλείστοι υποψήφιοι των δυο κομμάτων εξουσίας «εκλέγονται» βουλευτές, ξοδεύοντας πακτωλό χρημάτων κατά την προεκλογική περίοδο, χωρίς να είναι πλούσιοι. Είναι, δε, «κοινό μυστικό» πως «πρόσθετο επίδομα» καρπούνται κάποιοι από το πολιτικό προσωπικό που βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις, ή σε άλλα καίρια «πόστα» του κρατικού μηχανισμού, καθότι από εκεί μπορούν να «προσφέρουν» περισσότερα στους επιδοτούντες.

Γνωστό είναι, επίσης, ότι το ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981 κι έκτοτε διαχειριζόμενο, συνεχώς, την κυβερνητική εξουσία, μ' ένα διάλειμμα τριών ετών, συνδέθηκε με πολλά από τα «παλιά τζάκια» της πλουτοκρατίας, ενώ έφτιαξε και «νέα τζάκια», με τα οποία ανέπτυξε «δεσμούς αίματος». Από τη δεκαετία του '80, όταν φοριόταν ακόμα το «ζιβάγκο», υπήρχαν κυβερνητικά και άλλα στελέχη του «σοσιαλιστικού κινήματος», που ξημεροβραδιάζονταν σε κότερα μεγαλοεφοπλιστών και σε βίλες μεγαλοβιομηχάνων, ενώ, ως γνωστόν, επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε και προβλήθηκε ως «επιχειρηματικό πρότυπο» το «φαινόμενο Κοσκωτά».

Προς τι, λοιπόν, τόσος «ντόρος» για τα καταγγελλόμενα Κουρή σε βάρος στελεχών της κυβέρνησης και του «Κινήματος»; Λέτε να υπάρχει Ελληνας που να πιστεύει πως, ξαφνικά και άνευ λόγου, «οι εργολάβοι της πολιτικής» σταμάτησαν να πληρώνουν το πολιτικό προσωπικό τους, ή ότι, όλως περιέργως, οι πολιτικοί του «καθεστώτος» - και «καθεστώς» στην Ελλάδα είναι ο δικομματισμός - αποφάσισαν να στραφούν κατά των αφεντικών τους, διακινδυνεύοντας να «περάσουν» σε μόνιμη «πολιτική ανεργία»; Και προς τι, πάλι, τα περί «κάθαρσης και εξυγίανσης» - και, μάλιστα, με πρωτοβουλία του «βρώμικου αυριανισμού» - όταν είναι αποδεδειγμένο πως ο καπιταλισμός, μολυσμένος μέχρι το μεδούλι, δεν καθαρίζεται με τίποτα κι είναι αδύνατο να υπάρξει καθαρός;

Και τι θέλουν να μας πουν όσοι επισημαίνουν πως ο Κ. Σημίτης, εν αντιθέσει με προκατόχους του, δε φέρεται αναμειγμένος σε οικονομικό σκάνδαλο προσωπικά; Οτι ήταν ανήξερος; Μα, όταν ένας πρωθυπουργός δεν «παίρνει μυρωδιά» τι και πώς γίνεται στην κυβέρνησή του και στο κόμμα του, είναι ανίκανος και επικίνδυνος. Πάντως, ο Κ. Σημίτης, ως καθηγητής πανεπιστημίου κι έμπειρος πολιτικός, ήξερε ότι από τη «δουλιά» του Χρηματιστηρίου, που ο ίδιος και η κυβέρνησή του «έστησαν» και για να εξασφαλίσουν πολιτικά οφέλη, θα κέρδιζε το μεγάλο κεφάλαιο και κάποια «πολιτικά λαμόγια» και θα έχανε ο απλός κόσμος. Και ως προς αυτό είναι, έτσι κι αλλιώς, και προσωπικά μπλεγμένος στα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.

Ας πέσει, λοιπόν, ο «μύθος» πως ο κ. Σημίτης είναι «έξω και πάνω» από το «μολυσμένο» ΠΑΣΟΚ. Σαρξ εκ της σαρκός του, πρωτοκλασάτο στέλεχός του στα χρόνια της «παπανδρεϊκής» περιόδου και τώρα, επί 7 χρόνια, πρόεδρός του και πρωθυπουργός, συνέβαλε, τα μάλα, στην πλήρη μετάλλαξη του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ σε «νεοσυντηρητικό» κόμμα και σε υπόδειγμα οικονομικής συναλλαγής και πολιτικής διαφθοράς. Και, βεβαίως, αυτός φέρει την πρώτη ευθύνη για όλα όσα «οι άνθρωποι του περιβάλλοντός» του» κατηγορούνται πως έχουν πράξει...