Αυτό μας έλειπε τώρα. Να αρχίσουμε τα πανηγύρια επειδή η Τράπεζα Ελλάδας αποφάσισε να καταργήσει τα όρια για τα καταναλωτικά δάνεια. Τι κερδίζει από τέτοιου είδους αποφάσεις ο εργαζόμενος, που για να τα φέρνει βόλτα αναγκάζεται να καταφύγει στους τραπεζίτες; Γιατί να στήσει χορό ο γονιός, που για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του... δωρεάν συστήματος Παιδείας, πληρώνει με δανικά τα φροντιστήρια και τα συγγράμματα; Ποιο θα είναι το όφελος για τον ταξιδιώτη του καλοκαιριού, που και πέρσι πήγε διακοπές με δάνειο από την τράπεζα; Οι απαντήσεις δεν απαιτούν ούτε υψηλή φιλοσοφία, ούτε εξειδικευμένες γνώσεις. Κανείς από όλους εμάς δεν έχει το παραμικρό όφελος, από την αύξηση των ορίων για τα δάνεια. Η έννοια του όποιου κέρδους, έστω και με τη μορφή της στοιχειώδους διευκόλυνσης των εργαζομένων, εξαϋλώνεται από τη στιγμή και μόνο που προκύπτει η ανάγκη για καταναλωτικό δανεισμό. Και μόλις περάσεις το κατώφλι της τράπεζας ξεκινά η λεηλασία...

Η λεηλασία, βέβαια, των λαϊκών εισοδημάτων γενικά, προηγείται των σύγχρονων τοκογλύφων. Οικονομική ολιγαρχία και κυβερνώντες έχουν διαμορφώσει τις συνθήκες που απαιτούνται για την προοδευτικά μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων. Για την ολοένα και μικρότερη πληρωμή των εργαζομένων για την εργασία που προσφέρουν. Η πολιτική της σκληρής λιτότητας δημιουργεί ήδη ανυπέρβλητες δυσκολίες στα λαϊκά νοικοκυριά, που πασχίζουν, πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους. Και σα να μην έφτανε ο εμπαιγμός για την ακολουθούμενη πολιτική, τραπεζίτες και κυβέρνηση παροτρύνουν τον κόσμο να αναζητήσει λύσεις μέσα από τα τραπεζικά δάνεια, που τώρα υποτίθεται θα τα προσφέρουν ακόμα πιο απλόχερα.

Καλό είναι να μην έχουμε αυταπάτες. Αν η κατάργηση των ορίων στα καταναλωτικά δάνεια ήταν υπέρ των εργαζομένων, δεν επρόκειτο ποτέ να παρθεί μια τέτοια απόφαση. Οι μοναδικά ωφελημένοι από τέτοιες αποφάσεις είναι εκείνοι που έχουν στήσει τη σύγχρονη μηχανή εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οι τραπεζίτες και μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες που εξασφαλίζουν την πώληση των εμπορευμάτων τους με δάνεια που... άλλοι θα κληθούν να αποπληρώσουν με τους γνωστούς τοκογλυφικούς όρους. Τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλέμποροι «φορτώνουν» με δισεκατομμύρια τα θησαυροφυλάκιά τους σήμερα, καθιστώντας θύματα και μετατρέποντας σε ομήρους για όλη την επόμενη περίοδο εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια εργαζόμενους.

Η αθλιότητά τους -κι αυτό απαιτεί από όλους ιδιαίτερη προσοχή- δε γνωρίζει όρια και φραγμούς. Ετσι, είναι χαρακτηριστική και η στιγμή που επέλεξαν για να προωθήσουν την απόφαση για κατάργηση των ορίων δανεισμού. Η στιγμή, δηλαδή, που δεκάδες χιλιάδες πλέον εργαζόμενοι- πελάτες των τραπεζών, έχουν εξαντλήσει τα ανώτατα όρια του δανεισμού τους και δεν μπορούν να δανειστούν νέα ποσά, κάτι που απεικονίζεται και στα επίσημα στοιχεία που δείχνουν κάμψη των ρυθμών αύξησης των δανείων. Κι αυτό ενοχλεί σφόδρα όλα αυτά τα κοράκια, που βλέπουν ότι για να εξασφαλίσουν ακόμα πιο πολλά υπερκέρδη, σήμερα και αύριο, πρέπει τώρα να υποθηκεύσουν όσο μπορούν μεγαλύτερο μέρος από τα μελλοντικά εισοδήματα των εργαζομένων...