Πότε φοβάσαι τα τέρατα των παραμυθιών; Πότε τρέμει το φυλλοκάρδι σου για τα φαντάσματα; Οταν έχεις πειστεί ότι υπάρχουν. Οταν τους δίνεις δικαίωμα να υπάρχουν. Ας μη βιαστούν οι καλοθελητές επιπόλαια να σκεφτούν πως φλερτάρουμε με τη θεωρία «χάρτινες τίγρεις»... Αλλού βρίσκεται το ζήτημα.

Ο λόγος γίνεται με αφορμή τις απανωτές εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με το εμπόριο ανθρώπων, που γίνεται και στην Ελλάδα. Το πρόβλημα φυσικά και είναι υπαρκτό και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Σε τελευταία ανάλυση, το τωρινό μέγεθός του δεν είναι άσχετο και από την πολιτική που άσκησε ο ιμπεριαλισμός, τόσο για να πετύχει τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών όσο και στη συνέχεια με αφορμή τη μοιρασιά επιρροών, που ακόμα είναι σε εξέλιξη.

Δηλαδή, για ένα θέμα σοβαρό, που στη διόγκωσή του έχουν βάλει το δαχτυλάκι τους και οι ΗΠΑ, έρχονται από πάνω και απειλούν μέχρι και με κυρώσεις. Και η κυβέρνηση απολογείται ότι κάνει προσπάθειες... Ο πρώτος στόχος είναι πολύ φανερός. «Οποιος ψάχνει βρίσκει...» και οι ΗΠΑ βρήκαν ζήτημα για να «πιέζουν» την ελληνική κυβέρνηση, αφού η ίδια τους έχει επιλέξει ως συμμάχους. Τόσα χρόνια πήγαιναν και έρχονταν με τα λεγόμενα μέτρα ασφάλειας, τώρα, αφού πέτυχαν του κόσμου τα χατίρια από την ελληνική κυβέρνηση, βρήκαν άλλη «λαβή» για να την κρατάνε πάλι στα σίγουρα. Βέβαια, κάποιες πιο κακές γλώσσες κάνουν λόγο και για βαθύτερα αίτια. Οτι δηλαδή, επειδή αυτό το βρώμικο εμπόριο αφορά δισεκατομμύρια και δεν το ελέγχουν οι άνθρωποι των ΗΠΑ, σηκώνουν θόρυβο για το μερτικό τους. Δεν αποκλείεται...

Ο,τι και να συμβαίνει, οι ΗΠΑ έχουν ήδη κάνει άλλη μια μεγάλη επιτυχία. Μια ολόκληρη κοινωνική συνείδηση γίνεται προσπάθεια να εθίζεται να έχει «κρίκο στη μύτη και να κάνει τούμπες» σε αφέντη αντί να αρνείται, ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να της περνάει οποιονδήποτε κρίκο. Κύριος υπεύθυνος και για αυτό το μάθημα υποταγής του λαού στους ιμπεριαλιστές, είναι πάλι η ελληνική κυβέρνηση, που ανεξάρτητα τι κάνει και τι δεν κάνει για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εμπορίας των ανθρώπων, τρέχει να δώσει αναφορά επίδοσης στον «εξεταστή της». Φυσικά κανένας με τα σωστά του δε θα περίμενε οτιδήποτε άλλο από αυτή την κυβέρνηση. Εχει αριστεύσει και σε άλλες εξετάσεις στους ιμπεριαλιστές. Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο να επιβάλλεται σ' ολόκληρο το λαό η ιδέα πως δεν μπορεί να γίνει αυτός ο μοναδικός κυρίαρχος και ελεγκτής για το τι γίνεται στη χώρα του γιατί υπάρχει το «μεγάλο αφεντικό», που έχει και τον τελευταίο λόγο...