Ξεπεράστηκαν οι εκατό μέρες κατοχής στο Ιράκ. Στο μεσοδιάστημα όλα όσα έλεγαν οι δολοφόνοι κατακτητές και οι συνένοχοί τους αποδείχτηκαν «πράσινα άλογα σε κόκκινο λιβάδι...». Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα λεγόμενα όπλα μαζικής καταστροφής; Πόσα βίντεο, πόσες φωτογραφίες, πόσες κλεμμένες τηλεφωνικές συνομιλίες, πόσες εκθέσεις πρακτόρων, πόσες «σίγουρες πληροφορίες»; Πρακτικά δε βρήκαν ποτέ τίποτα και για την ώρα έτσι όπως είναι οι συνθήκες, ούτε να στήσουνε ψεύτικες αποδείξεις, κατόπιν εορτής, δεν μπόρεσαν.

Τα σκάνδαλα με τις στημένες πληροφορίες στις ίδιες τις ΗΠΑ, στη Βρετανία και τώρα τελευταία στην Ισπανία, αποκαλύπτουν-ομολογούν εκτός από τη διαρκή φαγωμάρα στα κέντρα εξουσίας του ιμπεριαλισμού, πως η όλη επιχείρηση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε, όπως ακριβώς οι κοινές συμμορίες σχεδιάζουν τα μικρότερης κλίμακας εγκλήματά τους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχαν ετοιμαστεί τα ψεύτικα άλλοθι και με τον ίδιο τρόπο «εξαφανίζονται», «αυτοκτονούν» ή φιμώνονται πιθανοί μάρτυρες, που σε κάποια φάση μπορεί, να υπήρξαν και συνεργάτες, ή να συνεργάστηκαν χωρίς να το ξέρουν...

Για παράδειγμα είναι πραγματικά δύσκολο να μάθουμε, τουλάχιστον σήμερα, οι κοινοί θνητοί, τι πραγματικά έγινε με τον Ντ. Κέλι (το Bρετανό επιστήμονα τέως σύμβουλο της κυβέρνησης που βρέθηκε νεκρός). Μπορούμε όμως να φανταστούμε τη διαρκή αγωνία εκείνου του υπαλληλάκου των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας, που ανέλαβε να πλαστογραφήσει-φουσκώσει τα «στοιχεία» και τώρα ξέρει πως αυτός, που του έδωσε τη διαταγή τα κουκουλώνει όπως-όπως και άρα...

Αλλο «πράσινο άλογο», ήταν η υποτιθέμενη «ελευθερία», που θα χάριζαν στον ιρακινό λαό, που από την πρώτη στιγμή βιώνει την πιο σκληρή απάνθρωπη στρατιωτική κατοχή. Διαδηλωτές έχουν πυροβοληθεί και σκοτωθεί μαζικά, ανυποψίαστοι πολίτες δολοφονούνται κάθε τόσο για να ξεπερνούν την ανασφάλειά τους τα στρατεύματα κατοχής, άγνωστος παραμένει ο αριθμός των μαζικών συλλήψεων, των βασανιστηρίων και δολοφονιών κρατουμένων, περιουσίες δημεύονται, ο κρατικός πλούτος ληστεύεται... Την ίδια ώρα οι «απελευθερωμένοι» Iρακινοί, αντί να πανηγυρίζουν στους δρόμους, βρίσκουν τρόπους και αντιστέκονται με κάθε μέσον, που έχουν στα χέρια τους.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν ήταν άγνωστο από την αρχή. Αν δεν ήταν εγκληματικός ο ιμπεριαλισμός, θα ήταν άλλο πράγμα. Θα είχε αρνηθεί τη φύση του. Και ποτέ, να μην είχαν γίνει γνωστές οι όποιες αποκαλύψεις, σε τίποτα δε θα άλλαζε η ιμπεριαλιστική ουσία. Αυτός είναι ο εχθρός των λαών. Τα εγκλήματα θα σταματήσουν όταν έρθει και το τέλος του...