Η ήρα και το στάρι | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ήρα και το στάρι

Με τον αέρα του «εξυγιαντή» του πολιτικού συστήματος της χώρας, ο υπουργός Εσωτερικών ανακοίνωσε προχτές το περιεχόμενο της νέας νομοθετικής ρύθμισης του «πόθεν έσχες». Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αυτή τη ρύθμιση την είχε προαναγγείλει ο πρωθυπουργός τον περασμένο Ιούλη, στο πλαίσιο των «πρωτοβουλιών» για την αποκατάσταση της εικόνας του ΠΑΣΟΚ, η οποία είχε πληγεί άσχημα από τις καταγγελίες για εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών στη χρηματιστηριακή απάτη της τριετίας 1999 - 2001.

Οπως τότε ο κ. Σημίτης, έτσι τώρα και ο κ. Σκανδαλίδης επιχειρεί να αναβαπτίσει στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό, ενόψει των εκλογών. Η κυβέρνηση επιχειρεί με το προωθούμενο νομοσχέδιο, τη διαστροφή του γνωστού ρητού και θέλει να μας πείσει ότι η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια, έστω και αν δεν είναι.

Δεν απορρίπτουμε τον εξαντλητικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των δοσοληψιών των πολιτικών και όσων ασκούν δημόσια λειτουργήματα. Απορρίπτουμε την άποψη ότι αυτός ο έλεγχος μπορεί να αθωώσει και να παρουσιάσει σαν λευκή περιστερά όχι τους πολιτικούς, αλλά και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Γιατί, η αντίφαση βρίσκεται ακριβώς στο ότι και το πιο σκληρό «πόθεν έσχες» αφήνει αλώβητη τη μήτρα της αναπαραγωγής ενός συστήματος, που νομιμοποιεί την αδικία εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, κατοχυρώνει τα προνόμια μιας μικρής ολιγαρχίας, διαιωνίζει την εκμετάλλευση.

Ετσι διατηρείται και ενισχύεται η γενεσιουργός αιτία των φαινομένων της διαφθοράς, της συναλλαγής, της αδιαφάνειας. Κανένα μέτρο και κανένας θεσμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει πιστοποιητικό τιμιότητας και νομιμότητας σε έναν πολιτικό, ή σε ένα πολιτικό κόμμα, που υποστηρίζει το υφιστάμενο καπιταλιστικό καθεστώς, όσο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου, που υπηρετούν τα αστικά κόμματα και τα στελέχη τους, κυβερνητικά και μη κυβερνητικά.

Από την άποψη αυτή, η προσπάθεια της κυβέρνησης να μεταφέρει τη σκιά για αθέμιτες συναλλαγές πάνω από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και όλες τις πολιτικές δυνάμεις, πέφτει στο κενό. Η θεωρία «όλοι το ίδιο είναι» μπορεί να βολεύει τους θιασώτες αυτού του συστήματος, αφού επιχειρεί να εξισώσει στο δικό τους ελάχιστο παρονομαστή όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς.

«Η τιμή του πολιτικού κόσμου κρίνεται από τα συμφέροντα που αυτός υπηρετεί», τονίζει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του, τον περασμένο Ιούλη, προσδιορίζοντας και τον τρόπο που ο ελληνικός λαός, ο κάθε πολίτης μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ