Το να πεις κάποιον, πράκτορα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών ή πουλημένο - ανεξαρτήτως αν ο ίδιος το θεωρεί «τίτλο τιμής» - είναι βαριά κουβέντα. Θα πρέπει να έχεις καραμπινάτα στοιχεία στα χέρια σου πριν διατυπώσεις γραπτά μια τόσο βαριά κατηγορία. Υπάρχουν, όμως, ορισμένοι, οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν (σε όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία) πως ήταν και παραμένουν πράκτορες του ιμπεριαλισμού. Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν, σίγουρα, ο Βάτσλαβ Χάβελ με τον Λεχ Βαλέσα, οι οποίοι - μαζί με τον Αρπαντ Γκεντς - βγήκαν προχτές δημόσια και ζήτησαν την παρέμβαση των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για την ...αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Κούβα.

Σε κοινό κείμενο που υπέγραψαν οι εν λόγω κύριοι υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, πως «αποτελεί χρέος του δημοκρατικού κόσμου να υποστηρίξει τους εκπροσώπους της κουβανικής αντιπολίτευσης...» και πως «η κουβανική αντιπολίτευση πρέπει να έχει την ίδια διεθνή στήριξη που είχαν οι διαφωνούντες στην άλλοτε διαιρεμένη Ευρώπη». Στο ...διά ταύτα, οι συντάκτες του κειμένου προτείνουν να ανατεθεί η εξαφάνιση του «δικτάτορα» Φιντέλ στην «αντιπολίτευση» και στους «διαφωνούντες». Δηλαδή, στους αντεπαναστάτες μέσω της συγκρότησης ενός «Ταμείου για την Κουβανική Δημοκρατία». Εννοείται, μια δημοκρατία, σαν κι αυτή που δίνει περισσότερα δικαιώματα στους κλέφτες και λωποδύτες από τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς, όπως ελευθερίες στα αφεντικά να απολύουν με το «έτσι θέλω» και στους εργαζόμενους να μην μπορούν ούτε να διαμαρτυρηθούν για την απόλυσή τους, και άλλες «δημοκρατικές κατακτήσεις» καπιταλιστικού τύπου.

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι οι δύο από τους τρεις εν λόγω κυρίους - δηλαδή ο Βάτσλαβ Χάβελ και ο Λεχ Βαλέσα - είναι γνωστοί για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στους ιμπεριαλιστές για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στη χώρα τους. Ο πρώτος, κυκλοφορούσε στη Δύση στη δεκαετία του '70 με το μανδύα του διανοούμενου αγωνιστή για «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία Τσεχοσλοβακίας. Ο δεύτερος, εμφανίστηκε σαν ο «επαναστάτης συνδικαλιστής» στα ναυπηγεία του Γκντανσκ στην Πολωνία, που αγωνιζόταν δήθεν για τη βελτίωση των συνθηκών επιβίωσης των εργατών αλλά και όλου του πολωνικού λαού με στόχο να φτάσει η Πολωνία την ...Ιαπωνία. Για τον τρίτο, τον πρώην Πρόεδρο της Ουγγαρίας, Αρπαντ Γκεντς, δεν υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα στοιχεία σχετικά με τους «αγώνες» του.

Οι δύο από τους τρεις (ίσως ο τρίτος δρούσε στην αφάνεια), για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στους ιμπεριαλιστές, μέχρι την ανατροπή του σοσιαλισμού στη χώρα τους και την παλινόρθωση του καπιταλιστικού συστήματος, ανταμείφθηκαν γενναία. Για τις καλές τους υπηρεσίες, τα «αφεντικά» τους τους έχρισαν - μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών - Προέδρους των Τσεχίας, Πολωνίας και Ουγγαρίας αντίστοιχα. Το να πει κανείς, άξιος ο μισθός τους, είναι - μάλλον - λίγο...