Για τους μυημένους είναι μάλλον κοινοτοπία και ίσως γι' αυτό, αν και κάθε φορά τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά, έχουν πάψει πλέον εδώ και καιρό να δημιουργούν την πολύ μεγάλη εντύπωση. Οι μυημένοι ξέρουν, έχουν προβλέψει και τα περιμένουν...

Οπως όλα όμως τα καπιταλιστικά όνειρα κράτησε τόσο όσο να φουσκώσει υπέρογκα κέρδη τις «Microsoft», «General Dynamic» κ.ά. Σήμερα φορτώνει πείνα και δυστυχία το λαό. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Τροφίμων του Ορεγκον, το 2002 η ζήτηση τροφής εκείνων που πεινούν αυξήθηκε κατά 82%, σε σχέση με το 1996. Ο αριθμός των δυστυχισμένων που περιμένουν τη διανομή των κουτιών τροφής, για να ζήσουν έφτασε τις 780.000 με το 40% να είναι μικρά παιδιά. Στην Ουάσιγκτον, επίσης, ανάμεσα στον Ιούλη του 2001 και τον Ιούλη του 2002 ο αριθμός εκείνων που στηρίζονται στα συσσίτια έφτασε το 1,2 εκατομμύρια. Δηλαδή, ένας στους πέντε κατοίκους αυτής της πολιτείας πεινάει.

Για όποιον ακόμα δυσκολεύεται να βγάλει άκρη, πώς είναι δυνατόν να «φτάσαμε εκεί» σε δύο από τις πλουσιότερες πολιτείες του μεγάλου ιμπεριαλιστικού κέντρου, ίσως τον βοηθήσουν τα επόμενα στοιχεία της ίδιας έρευνας. Τη δεκαετία της μεγάλης έκρηξης της παγκόσμιας αγοράς (τέλη δεκαετίας του '80 έως τέλη δεκαετίας του '90) το εισόδημα του 5% του ανώτατου οικονομικά στρώματος αυξήθηκε κατά 34%, ενώ το κατώτατο 5% για τα ίδια χρόνια είδε το εισόδημά του να μειώνεται κατά 6%. Δηλαδή, σε πιο απλά στερεότυπα λόγια, για άλλη μια φορά οι πλούσιοι έγιναν πολύ πιο πλούσιοι και οι φτωχοί φτώχυναν, μέχρι δημόσιου συσσιτίου...

Για άλλη μια φορά, η πικρή αλήθεια της φύσης του εκμεταλλευτικού συστήματος τινάζει στον αέρα όλα τα παραμύθια των απολογητών του και σαν τον πιτσιρικά του Αντερσεν φωνάζει δημόσια «ο βασιλιάς είναι γυμνός...»! Στην αποκάλυψη φαίνεται πως η όποια συγκυριακή ανάπτυξη πριν από την κυκλική κρίση, που έρχεται πάντα, έστω και με όποιες καθυστερήσεις, στο «ραντεβού» της, είναι ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου και αργά ή γρήγορα θα φέρει τη δυστυχία στον εργαζόμενο. Γιατρειά δεν υπάρχει χωρίς την απαλλαγή από το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Ολα τα άλλα που ακούγονται είναι για να το διαιωνίζουν μαζί με τις αρρώστιες του, τις οποίες κύρια πληρώνουν οι λαϊκές μάζες.