Το θέμα των ...«πόρων» φέρνουν τώρα στην επικαιρότητα οι μονομάχοι του δικομματισμού. Ξέροντας πως ο λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στις προτάσεις που διατυπώνουν, ξεκίνησε η γνωστή πλειοδοσία. Ο ένας υπόσχεται 10 και 20 ευρώ περισσότερο και ο άλλος ρωτάει «πού θα βρεθούν». Ορισμένοι, μάλιστα, έστρεψαν το ίδιο ερώτημα και προς το ΚΚΕ, επειδή η Αλέκα Παπαρήγα, παρεμβαίνοντας στο όργιο του αποπροσανατολισμού με τις συντάξεις του ΟΓΑ που ΘΑ δοθούν το 2008, πρότεινε την «εδώ και τώρα» θέσπιση σύνταξης 400 ευρώ. Και βρέθηκαν διάφοροι τύποι που ρώτησαν κι εμάς, «πού θα βρεθούν». Τόσο μυαλό έχουν...

Τους διαφεύγει ένα σημαντικό, σημαντικότατο ζήτημα. Οι προτάσεις που διατυπώνουν οι κομμουνιστές για μια άλλη διακυβέρνηση, η οικονομική πολιτική, σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας, θα είναι απαλλαγμένη από την τεράστια χοάνη που σήμερα καταβροχθίζει τον παραγόμενο πλούτο. Θα είναι απαλλαγμένη από την «ανάγκη» τα πάντα να υποτάσσονται στις αξιώσεις της πλουτοκρατίας και την υπερκερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δικαίως αλληλορωτούνται πού θα βρεθούν λίγα ευρώ για να δοθούν στους εργάτες, τους αγρότες, στα λαϊκά στρώματα συνολικά. Γιατί, πράγματι, όταν φτάνουν να αναζητούν τέτοιες απαντήσεις, αφού πρώτα έχουν δώσει στους κεφαλαιοκράτες οικονομικά κίνητρα, φορολογικές απαλλαγές, τους έχουν προσφέρει δημόσιες επιχειρήσεις και εκτάσεις προς εκμετάλλευση, τους έχουν εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό, τους έχουν δημιουργήσει περιθώρια δράσης κυνηγώντας και αφανίζοντας χιλιάδες ΕΒΕ, ε, τότε πράγματι δε θα υπάρχουν πόροι.

Οι πόροι, ο πλούτος αυτής της χώρας, ακόμα κι αν μετρηθεί με τα μέτρα της οικονομικής ολιγαρχίας και του δικομματικού προσωπικού της, εξανεμίζεται όλο και περισσότερο για χάρη των πολυεθνικών, που φτιάχνουν αεροδρόμια και γέφυρες υπέρ των μεγάλων ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών συγκροτημάτων, που ξεκοκαλίζουν κάθε μικρό και μεγάλο έργο, στο όνομα του κάθε μονοπωλίου που ροκανίζει τα λαϊκά εισοδήματα. Μιλάμε για ποσά δεκάδων (παλιών) τρισεκατομμυρίων, που ενώ ανήκουν στο λαό που τα παράγει, τα νέμονται μια χούφτα πλουτοκράτες. Και σε κάθε περίπτωση, είναι τελικά, τουλάχιστον, πρόκληση το μηνιαίο κατά κεφαλήν ΑΕΠ για τις τριμελείς οικογένειες να ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δραχμές και ο βασικός μισθός να κινείται σε επίπεδα κάτω από τις 170.000 δραχμές...

Οι «υποχρεώσεις» και «συναλλαγές» που έχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ απέναντι στην ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο είναι πράγματα ξένα για το ΚΚΕ και για όσους συνεργάζονται με το Κόμμα, με στόχο την ανατροπή των σημερινών δεδομένων. Οι κομμουνιστές υποστηρίζουν - και το υποστηρίζουμε με όλο μας το πάθος - ότι η κινητοποίηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με στόχο την υπό το δημόσιο - λαϊκό έλεγχο ενεργοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και η δημιουργική αξιοποίηση των δυνατοτήτων και δεξιοτήτων του λαού μας με την παράλληλη προώθηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλες χώρες μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.