Το συγκεκριμένο γεγονός, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο. Η συνεργασία των συνδικαλιστικών παρατάξεων και των τριών κομμάτων καταλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα ζητημάτων από την κορυφή της ΓΣΕΕ, μέχρι κάτω στα πρωτοβάθμια σωματεία. Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις αλληλο-υποστήριξης, στις αρχαιρεσίες συνδικάτων, προκειμένου να χτυπηθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να αλλοιωθούν οι πραγματικοί συσχετισμοί στα συνδικάτα.

Αποδεικνύει, επίσης, ότι οι δυνάμεις του ΣΥΝ, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην πιο σημαντική, δηλαδή, οργάνωση της εργατικής τάξης, ουσιαστικά συμπορεύονται με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Και, βέβαια, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν κρύβουν ούτε τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, ούτε ότι οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, είναι ο βασικός τους αντίπαλος. Η ηγεσία του ΣΥΝ όμως, η οποία δήθεν κόπτεται για την «ενότητα», τι έχει να πει;

Αυτοί, που, μπροστά στις εκλογές, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, για τη διασπασμένη αριστερά, αυτοί που κατηγορούν το ΚΚΕ αλλά και το ΠΑΜΕ για το δήθεν απομονωτισμό τους, πώς γίνεται να είναι συν-οδοιπόροι με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ; Και τελικά πόσο συνεπείς είναι όταν στα προεκλογικά μπαλκόνια στηλιτεύουν το δικομματισμό και στην πράξη συμπράττουν και συνεργάζονται ανοιχτά με τις παρατάξεις των δύο αυτών κομμάτων;