Η σημερινή μαύρη επέτειος του πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη 1967, που σήμανε την έναρξη της αμερικανόπνευστης στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας (1967-1974) στην Ελλάδα, έχει άμεση σχέση με εξελίξεις στην περιοχή μας και ιδιαίτερα στο Κυπριακό, που σε πολλά παραπέμπουν στις τότε εξελίξεις και στις πάγιες στοχεύσεις του ιμπεριαλιστικού παράγοντα.

Η σύμπτωση αυτή, που δεν είναι τυχαία, δίνει την αφορμή για μια μελέτη των σύγχρονων εξελίξεων μέσα από το πρίσμα της ιστορίας και της διαχρονικής πορείας του ίδιου του κυπριακού προβλήματος αλλά και της στάσης και του ρόλου πολιτικών παραγόντων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πρόκειται για γεγονότα που εντάσσονται στον ίδιο πολιτικό-ιστορικό κύκλο και τα οποία προσφέρονται για την εξαγωγή πολύτιμων διδαγμάτων.

Εχουν περάσει από τότε 37 ολόκληρα χρόνια. Η Κύπρος και τότε, όπως και τώρα, βρισκόταν στο επίκεντρο της ιμπεριαλιστικής επιβουλής. Σχέδια διχοτομικά, ανάλογα, ως προς τη στόχευση, με το σημερινό «σχέδιο Ανάν», ήταν και τότε στην ημερήσια διάταξη και μεθοδευόταν η επιβολή τους στον κυπριακό λαό. Η Κύπρος ήταν και παραμένει το αβύθιστο αεροπλανοφόρο και το ορμητήριο των αμερικανοβρετανικών δυνάμεων απέναντι, στη Μέση Ανατολή, και πάνω στους δρόμους του πετρελαίου. Στη Μέση Ανατολή και τότε, όπως και τώρα, επικρατούσε πολεμικό κλίμα.

Για να αναπτυχθούν πλήρως αυτά τα σχέδια, χρειάστηκε να επιβληθεί η δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, που προκάλεσε, καθοδηγούμενη από τους Αμερικανούς, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15 του Ιούλη 1974, ώστε ν' ανοίξουν οι πόρτες στις 20 του Ιούλη 1974 για την τουρκική εισβολή. Τα τετελεσμένα αυτής της εισβολής έρχεται σήμερα, 30 χρόνια μετά, να νομιμοποιήσει και να διευρύνει το «σχέδιο Ανάν», το οποίο εκτρέπει το Κυπριακό και από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής το μετατρέπει σε ενδοϊμπεριαλιστική διευθέτηση, ενώ την Κύπρο την καθιστά προτεκτοράτο.

Οσα έλαβαν χώρα, από τις 21 του Απρίλη του 1967 μέχρι σήμερα, γύρω από το Κυπριακό και η θέση της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό στην περιοχή προσφέρονται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Πρώτα και κύρια, καμία λύση ή προσωρινή διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος, ούτε καν ένας «συμβιβασμός», δεν μπορεί να είναι σε όφελος των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εργαζομένων, στο βαθμό που είναι ενταγμένη στα ιμπεριαλιστικά γεωστρατηγικά συμφέροντα και επιβάλλεται από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι δυνάμεις αυτές ούτε για την ειρήνη, ούτε για τη δικαιοσύνη κόπτονται, παρά μόνο για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη διευθέτηση των μεταξύ τους διαφορών και ανταγωνισμών. Η Ιστορία δεν επιτρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Η ίδια η Ιστορία έχει δείξει ότι μόνο η σύγκρουση με την εκάστοτε ιμπεριαλιστική πολιτική δίνει προοπτική στους λαούς.

Αποτελεί πλέον αξίωμα ότι με το «ναι» στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα και τη συνεργασία για τη διεκπεραίωσή τους ούτε η ειρήνη ούτε η δικαιοσύνη εξασφαλίζονται. Το αντίθετο συμβαίνει. Η στάση του εξευμενισμού του ιμπεριαλισμού στο όνομα των εθνικών συμφερόντων της αστικής τάξης σηματοδοτεί νέες περιπέτειες. Τα διδάγματα της σημερινής μαύρης επετείου είναι περισσότερο από άλλοτε επίκαιρα.