Το 1/4 των ψηφοφόρων της χώρας μας απείχε από την εκλογική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής. Το ποσοστό της αποχής άγγιξε το 37% παρά κάτι. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ερμηνεύοντας τα εκλογικά αποτελέσματα, απέδωσαν την αποχή στις υψηλές θερμοκρασίες και τη μαζική προσέλευση των ψηφοφόρων στις παραλίες. Βολική εξήγηση, όχι όμως και η πραγματική. Αλλοι ήταν οι κύριοι λόγοι για τους οποίους χιλιάδες ψηφοφόροι έστρεψαν την πλάτη τους στην κάλπη.

Προφανώς και το ποσοστό της αποχής εκφράζει και μια τάση απάθειας και αδιαφορίας. Ομως αυτή μάλλον δεν είναι η κυρίαρχη. Με αυτό τον εσφαλμένο - κατά το ΚΚΕ - τρόπο εκφράστηκε η αμφισβήτηση της ευρωενωσιακής πολιτικής. Απέχοντας, χιλιάδες ψηφοφόροι διαμήνυσαν τη δυσφορία τους, την έλλειψη εμπιστοσύνης στις αποφάσεις της ΕΕ. Εξέφρασαν την ανησυχία τους για το μέλλον που προδιαγράφεται ζοφερό, έστω κινούμενοι από ένστικτο, κρίνοντας από το παρόν που βιώνουν.

Αν η αποχή επιλέχτηκε από τους ψηφοφόρους ως μορφή αντίδρασης, αυτό καθόλου δεν παραγράφει τις ευθύνες των κομμάτων εξουσίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εν μέρει και του ΣΥΝ. Χρόνια τώρα με την πολιτική και την ιδεολογία τους, χρησιμοποιώντας απίστευτα ισχυρούς μηχανισμούς προπαγάνδας, εξασκούμενοι με ζήλο στη ρουσφετολογία και την εξαγορά συνειδήσεων, παλεύουν να συκοφαντήσουν και να ξεφτίσουν στα μάτια του λαού τις αξίες της οργανωμένης λαϊκής πάλης, του ταξικού αγώνα, προβάλλοντας ως υποκατάστατα την πολιτική του κοινωνικού διαλόγου, της λεγόμενης κοινωνικής συναίνεσης, της υποταγής. Θέλουν το λαό στο περιθώριο των εξελίξεων, στον καναπέ του, να καταπίνει την αγανάκτησή του. Η κάθε είδους αποχή τους βολεύει. Από την κάλπη, από το κίνημα, από τη δράση. Γιατί η συμμετοχή ενέχει τον κίνδυνο γι' αυτούς και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν να επιφέρει ριζοσπαστικοποίηση, αφύπνιση συνειδήσεων, έμπρακτη καταδίκη της πολιτικής τους.

Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι οφείλουν αυτό να το κατανοήσουν. Η αποχή δεν είναι λύση. Η συμμετοχή και η έμπρακτη καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονοδρόμου, με την ταυτόχρονη ενίσχυση των δυνάμεων που αγωνίζονται με σθένος για μια φιλολαϊκή προοπτική, εν προκειμένω του ΚΚΕ, είναι η επιλογή που έπρεπε να κάνουν, που πρέπει να κάνουν στο εξής. Οσοι απείχαν, ανεξάρτητα από την πολιτική και ιδεολογική τους τοποθέτηση, οφείλουν να διορθώσουν αυτή τους την επιλογή σήμερα. Να πάρουν την απόφαση για αποφασιστική δράση για τα λαϊκά δικαιώματα, τα δικά τους δικαιώματα που πλήττονται, να αποφασίσουν την ενεργητική συμμετοχή τους στα μέτωπα συσπείρωσης, να πλαισιώσουν τις γραμμές της ταξικής πάλης και να την ενδυναμώσουν. Να μην ξανακάνουν το χατίρι όσων τους θέλουν στο περιθώριο των εξελίξεων να κλαίνε τη μοίρα τους, αλλά να αποφασίσουν πως ήρθε η ώρα να τις διαμορφώσουν προς όφελός τους.