Την προηγούμενη Πέμπτη το υπουργείο Οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα τη ρύθμιση για το «αυτόματο» κλείσιμο των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων της περιόδου 1994 - 2003! Στη ρύθμιση μεταξύ άλλων προβλέπεται η καταβολή ελάχιστου ετήσιου φόρου 250 και 500 ευρω για επιχειρήσεις που τηρούν βιβλία Α' και Β' κατηγορίας του ΚΒΣ. Ο δε υπολογισμός του φόρου γίνεται με αρκετά απλό τρόπο, με τη σύγκριση των ακαθάριστων εσόδων που έχουν δηλωθεί στα βιβλία των επιχειρήσεων, με τα ακαθάριστα έσοδα που προκύπτουν εξωλογιστικά με τη χρήση μοναδικού συντελεστή καθαρού κέρδους, ενώ προσδιορίζονται και λογιστικές διαφορές, ίσες με το 2% των ακαθάριστων εσόδων.

Σε αντίθεση με τη ρύθμιση του 2003 που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αφορούσε αποκλειστικά μικρές επιχειρήσεις, με ετήσιο τζίρο έως 75 εκατ. δρχ., αυτή τη φορά στη νέα ρύθμιση μπορούν να συμμετάσχουν και μεγάλες επιχειρήσεις, με τζίρο έως και 3 δισ. δρχ.

Από την πλευρά της, όπως και αναμενόταν, η κυβέρνηση της ΝΔ χαρακτήρισε τη νέα ρύθμιση «ευνοϊκή» και εμμέσως πλην σαφώς κάλεσε τις επιχειρήσεις να ενταχθούν σ' αυτή, πληρώνοντας το ποσό φόρου που τους αναλογεί. Δεν το είπε ευθέως, αλλά προκύπτει από τα συμφραζόμενα, ότι όσοι δεν ενταχθούν, θα υποστούν τον ανηλεή φορολογικό έλεγχο και θα κληθούν να πληρώσουν πολλαπλάσια ποσά. Η εκτίμηση που αντικειμενικά προκύπτει από τη συγκεκριμένη ρύθμιση είναι ότι πρόκειται για φορολογική επιδρομή, η οποία κυρίως θα πλήξει τις μικρές επιχειρήσεις, καθώς η ρύθμιση είναι προκλητικά ευνοϊκή για τις μεγάλες που τηρούν βιβλία Γ' κατηγορίας.

Ποια είναι τώρα η ουσία της υπόθεσης. Και η νέα ρύθμιση, όπως και αυτή του ΠΑΣΟΚ το 2003, γίνεται για να εξευρεθούν επιπρόσθετοι πόροι για να στηρίξουν τον κρατικό προϋπολογισμό του 2004, ο οποίος σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει με... εκτροχιασμό. Αρα το πρόβλημα εντοπίζεται στα κρατικά έσοδα, τα οποία - και εδώ ανακύπτει το οξύμωρο της υπόθεσης - παρά τους υψηλούς ρυθμούς αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, κάθε χρόνο εμφανίζουν σημαντική υστέρηση. Τώρα έχουμε μπει στην καρδιά του προβλήματος, το οποίο συνίσταται στο εξής: Το σημερινό φορολογικό σύστημα της χώρας, βαθιά ταξικό και αντιλαϊκό, αποδεικνύεται και αναποτελεσματικό. Και πώς να μην είναι αναποτελεσματικό, αφού οι μεγάλες επιχειρήσεις, πληρώνουν συμβολικούς μόνο φόρους, ενώ άλλες κατηγορίες (εφοπλιστές, χρηματιστηριακά, αμοιβαία κεφάλαια, μεγάλη ακίνητη περιουσία) ουσιαστικά παραμένουν αφορολόγητες. Ετσι για το 2003 οι ανώνυμες εταιρίες εμφανίζουν αύξηση κερδών άνω του 35%, ενώ πλήρωσαν φόρους μόλις 4,62% υψηλότερους από την προηγούμενη περίοδο (από 3.250 εκατ. ευρω το 2003, 3.400 εκατ. το 2004).

Με δεδομένη την κατάσταση αυτή, έρχεται η κάθε γαλαζοπράσινη κυβέρνηση και εξαγγέλλει «ευνοϊκή» ρύθμιση φοροεκκρεμοτήτων, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μηχανισμός αναδιανομής εισοδήματος υπέρ του - αφορολόγητου - μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή είναι και η ουσία της υπόθεσης.