Πριν μερικά χρόνια ο Φιντέλ Κάστρο διατύπωσε τον εξής ορισμό για τη ΔΟΕ: «Μια μαφία μαρκησίων, κομήτων, δισεκατομμυριούχων και λευκών». Ο δε συγγραφέας Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν, στο μυθιστόρημά του «Σαμποτάζ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», έβαλε τον τότε πρόεδρο Σάμαρανκ να απευθύνεται στον ήρωά του, τον Πέπε Καρβάλιο: «Να έχετε υπόψη ότι το κίνημά μας είναι ένα φιλοσοφικό και φιλανθρωπικό κίνημα». Και ο Καταλανός λογοτέχνης συνέχισε τη γραφή του: «Ακούγοντας αυτούς τους χαρακτηρισμούς, ορισμένα μέλη της ΔΟΕ έπεσαν καταγής και τραντάζονταν από τα διαβολικά θα 'λεγε κανείς χάχανα». Ενας συνάδελφος, κάνοντας μια πρόχειρη αναδρομή στα 108 χρόνια ζωής του σύγχρονου Ολυμπισμού, κατέληξε ότι τα 95 χρόνια πρόεδροι της ΔΟΕ διατέλεσαν ένας βαρόνος, ένας κόμης, ένας δεδηλωμένος ρατσιστής, ένας λόρδος και ένας κανονικός φασίστας, το προαναφερόμενο πρωτοπαλίκαρο του Φράνκο, ο Σάμαρανκ.

Αυτό είναι η ΔΟΕ. Ενα κλειστό κλαμπ από γαλαζοαίματους, τέως και νυν άνακτες (από Λιχτενστάιν μέχρι Γλίξμπουργκ), «νονούς» του ποδοσφαίρου όπως ο Μπλάτερ της FIFA (που πριν εκλεγεί «αθάνατος» είχε «εκπαιδευτεί» από την «Adidas», ως προσκεκλημένος επί μακρόν στην έδρα της πολυεθνικής), και με επίτιμα μέλη της άτομα της ποιότητας του Κίσινγκερ. Μια λέσχη με χουντικές εσωτερικές διαδικασίες και με προέδρους δεκαετούς θητείας. Μια κλίκα που η σχέση της πλειοψηφίας των μελών της με τον αθλητισμό (όπως του «αθάνατου» αντιπροέδρου του τηλεοπτικού κολοσσού NBC) είναι αντιστρόφως ανάλογη της σχέσης τους με τις εταιρίες - «χορηγούς».

Ωστόσο, υπάρχει ένα άθλημα στο οποίο μέλη της ΔΟΕ επιδεικνύουν «ολυμπιακές» επιδόσεις. Το «υποτραπέζιο λαμβάνειν». Συμμετέχουν σε αυτό ακόμα και οι πλέον υψηλόβαθμοι. Οπως ο καταδικασθείς πρώην αντιπρόεδρος της ΔΟΕ, Κιμ Ουν Γιονγκ (σ.σ.: «Ο πιο αξιόπιστος σύμβουλός μου», είχε πει γι' αυτόν ο Σάμαρανκ), που εκτός του ότι «λαδωνόταν» ήταν και καταχραστής. Πριν από αυτόν είχαν ήδη εντοπιστεί άλλα δώδεκα μέλη της ΔΟΕ που τα «πιάσανε» (περί το 1 εκατ. δολάρια) για να πάνε οι χειμερινοί Ολυμπιακοί στο Σολτ Λέικ Σίτι. Εξάλλου, μόλις δέκα μέρες πριν, το BBC αποκάλυψε ότι μέλη της ΔΟΕ διαπραγματεύονταν το «ρεγάλο» τους, για να ψηφίσουν υπέρ του Λονδίνου, στην κούρσα για το ποιος θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς του 2012. Και θυμηθείτε τους Γερμανούς, όταν προωθούσαν την υποψηφιότητα του Βερολίνου για τους Ολυμπιακούς του 2000. Εχασαν από την Ατλάντα της «Κόκα Κόλα», και κατόπιν δήλωσαν ότι - βάσει έρευνάς τους - μόνο 7 από τους 94 τότε «αθανάτους» δεν ήταν εξαγοράσιμοι.

Φυσικά, ένας τέτοιος αργυρώνητος μηχανισμός δε θα μπορούσε να μην είναι και αντιδραστικός. Ενδεικτικά: Η ΔΟΕ αφαίρεσε τα μετάλλια των δυο μαύρων Αμερικανών Ολυμπιονικών το 1968, όταν αυτοί διαμαρτυρήθηκαν για τη ρατσιστική στάση της χώρας τους, των ΗΠΑ, απέναντι στους ομοφύλους τους. «Χαιρέτισε» τη δολοφονία 400 διαδηλωτών από τη μεξικανική κυβέρνηση παραμονή των Αγώνων στην πόλη του Μεξικού. Εδωσε τους Ολυμπιακούς του 1936 στον Χίτλερ, όταν ήδη από το 1935 είχε επισημοποιηθεί η ρατσιστική ναζιστική νομοθεσία. Επιβράβευσε τη σαραντάχρονη δικτατορία στη Νότια Κορέα αναθέτοντας τους Αγώνες του 1988 στη Σεούλ. Είχε 20 χρόνια επικεφαλής και πλέον επίτιμο πρόεδρο τον φασίστα Σάμαρανκ. Αυτή, λοιπόν, η δράκα θα αντιταχθεί στην εμπορευματοποίηση και θα καταπολεμήσει το ντοπάρισμα;