H βρώμα και η δυσωδία που αναδίνεται από τις τελευταίες αποκαλύψεις με το κύκλωμα ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό και πρωταθλητισμό αναδεικνύουν περίτρανα τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες αυτών που στηρίζουν το εμπορευματοποιημένο μοντέλο. Του ΠΑΣΟΚ που 20 χρόνια ήταν ο δερβέναγας της εξουσίας και της ΝΔ που συναινούσε στη βασική λογική της ίδιας πολιτικής. Αυτές οι ευθύνες είναι δεδομένες και πολλοί λαϊκοί άνθρωποι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Μεγάλες και καθοριστικές όμως είναι και οι ευθύνες των ανθρώπων του αθλητισμού, διοικητικών παραγόντων, του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ), των ομοσπονδιών αλλά και των αθλητών που συναινούν και αποδέχονται την πραγματικότητα του αθλητισμού των χορηγών.

Ο «στρουθοκαμηλισμός» και η προσπάθεια να «νίψουν τας χείρας», στην πλειοψηφία του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ, με τη μη σύγκλησή του σε αυτή την κρίσιμη φάση, δείχνουν ότι κάτι ...βρωμάει στην όλη υπόθεση. Κανείς πλέον δεν μπορεί να φανταστεί ότι αυτοί που διοικούν τα του κλασικού αθλητισμού δε γνώριζαν το τι γινόταν με τις δουλιές του κ. Τζέκου και κάθε Τζέκου. Απλούστατα βόλευε η εικόνα της λεγόμενης ισχυρής Ελλάδας και μέσα από τον αθλητισμό. Βόλευαν οι φωτογραφίσεις με τους «αστέρες» και οι δημόσιες σχέσεις και διασυνδέσεις με χορηγούς και συμφέροντα. Βόλευαν και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, τους οποίους και υπηρετούν. Δυστυχώς, αυτή η διαπλοκή διαρθρώνεται σε όλα τα επίπεδα της αθλητικής δραστηριότητας στη χώρα. Από τον τοπικό επιχειρηματία που κερδίζει με τη διαφήμισή του μέσα από το σύλλογο που σπονσοράρει μέχρι τους μεγάλους χορηγούς πολυεθνικές που ταΐζουν τους πρωταθλητές και τους πωλούν σαν εμπορεύματα.

Αυτή είναι η αιτία του κακού. Ο διαστρεβλωμένος χαρακτήρας του αθλητισμού που φτάνει να γίνεται μέσον για πλουτισμό είτε των παραγόντων και χορηγών είτε των αθλητών, αντί να υπηρετεί τον άνθρωπο και να συμβάλλει στη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής. Η αθλητική παιδεία της χώρας μας πάσχει και η φυσική αγωγή είναι τυπικό ζήτημα, οι χώροι ακατάλληλοι, και η όποια κλήση του παιδιού στα σπορ πρέπει να πληρωθεί από την τσέπη των γονιών.

Ολη αυτή η διαδικασία έχει δοθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία και οι ευθύνες των αθλητικών παραγόντων είναι τεράστιες, γιατί υπηρετούν αυτό το καθεστώς, προς δόξα του κέρδους. Δεν έχουν σηκώσει διεκδικητικό κίνημα για τις πραγματικές ανάγκες των αθλούμενων, για υποδομές, για ιατροφαρμακευτική στήριξη. Αυτή είναι η κατάσταση που πρέπει να αλλάξει. Και είναι πλέον πολλοί οι άνθρωποι που το συνειδητοποιούν.

Μόνο από το μαζικό λαϊκό αθλητισμό, τον ουσιαστικό σχολικό αθλητισμό με υποδομές, επαρκές έμψυχο δυναμικό και μέσα από την ανάπτυξή τους μπορεί να προκύπτει και ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων. Αθλητισμός δηλαδή όπου δε θα υπάρχουν οι χορηγοί και τα συμφέροντα, γιατί θα έχει επαρκή κρατική επιχορήγηση, «προσγειωμένους» αθλητές με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, όχι όμως πολυεκατομμυριούχους ταϊσμένους από τα συμβόλαια των κεφαλαιοκρατών. Σε αυτή τη λογική αξίζει να παλέψουμε σήμερα, ιδιαίτερα μετά τις σοβαρές επιπτώσεις που θα μας κληροδοτήσει η φετινή Ολυμπιάδα ως ένα μέτωπο στην πάλη για να καθορίζει ο ίδιος ο λαός τις τύχες του.