Οι πράκτορες που αλωνίζουν από τα Ιεροσόλυμα έως τη Μονή Πετράκη και που συνεργάζονται και με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Το κρυφτούλι με τον Γιοσάκη και τον Βαβύλη. Το 1 δισ. ευρώ του «άγιου πατέρα» για μια ώρα ...ανάγκης. Η ...υπεράκτια εταιρία του φορολογικού παραδείσου της Καραϊβικής. Ο μητροπολίτης με τη ...θαλαμηγό! Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί, που ενέχονται σε εμπλοκή σε οικονομικά σκάνδαλα και κυκλώματα. Ολα αυτά μαζί συνιστούν το σίριαλ, που «παίζεται» εδώ και πολύ καιρό με τίτλο: «Η κρίση στην Εκκλησία της Ελλάδος και τη Δικαιοσύνη». Η βρώμα και η δυσωδία δεν έχει τέλος.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, που προκαλεί αηδία στην κοινή γνώμη, ο αρχιεπίσκοπος ανακοινώνει την περιβόητη «αυτοκάθαρση», που, βέβαια, παραπέμπει σε κουκούλωμα και αποπροσανατολισμό. Στο ίδιο μήκος κύματος, «κορόνες» κάθαρσης ακούγονται και για το χώρο της Δικαιοσύνης. Ενα θεσμό, που, έτσι κι αλλιώς, στις σημερινές συνθήκες έχει ταχθεί να υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα: Να ελέγχει την τήρηση των νόμων που θεσμοθετούν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου για το μεγάλο κεφάλαιο...

Το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη των εργαζομένων είναι πολύ χοντρό... Ενα μέρος του, αποκαλύπτεται μέσα από τον κλεφτοπόλεμο των σκανδαλοθηρικών κασετών, αλλά και της «παρέλασης» των ανώτατων δικαστικών από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ομως, αυτό που γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι ότι η ιεραρχία παίζει το ρόλο του στηρίγματος της αντιλαϊκής πολιτικής, που συντηρεί και αναπαράγει όλο το σύστημα της κοινωνικής αδικίας προς το συμφέρον της πλουτοκρατίας. Αποτελεί «εικόνα και ομοίωση» του συστήματος αυτού και συντηρείται και η ίδια μέσω αυτού. Κάτι, που ιστορικά έχει αποδειχτεί πολλές φορές, ιδιαίτερα στην εποχή του Εμφυλίου, των μετεμφυλιοπολεμικών καθεστώτων, της χούντας, όπου όχι μόνο συνέδραμε στην καταπίεση του λαού, αλλά κατακεραύνωνε την αγωνιστική δράση και εναντιωνόταν σε όσους αντιστέκονταν, «κάρφωνε» αγωνιστές...

Ποιος μπορεί να μη θυμηθεί - ανάμεσα σε άλλα - ότι παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, πρωτοστατούντος του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, η Εκκλησία διαπραγματευόταν με την κυβέρνηση και μεγαλοσχήμονες επιχειρηματίες ανταλλαγές ακινήτων ή ζητούσε τις ευλογίες της άρχουσας τάξης για την επιχειρηματική της δραστηριότητα; Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή, που οι μεγαλοεπιχειρηματίες - κατασκευαστές (μερικοί εκ των οποίων συζητητές της Εκκλησίας) είχαν μετατρέψει τα εργοτάξια σε γκέτο και οι εργάτες έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο από τις σκαλωσιές και σκοτώνονταν ή ακρωτηριάζονταν; Ποιος μπορεί να ξεχνά ότι η Δικαιοσύνη βλέπει πεντακάθαρα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, όταν κρίνει υποθέσεις, όπως η ΡΙΚΟΜΕΞ, η ΦΑΡΑΝ, το ναυάγιο του ΔΥΣΤΟΣ;

Ο λαός πρέπει, επιτέλους, να καταλάβει ποιος είναι μαζί του και ποιος τον κοροϊδεύει με «ηθικοπλαστικά διδάγματα» και «μετά ζωήν παραδείσους», ώστε να μη σηκώνουν κεφάλι στην επί Γης κόλαση που βιώνουν. Πρέπει να αντιδράσει, γιατί πίσω από το θόρυβο, που έχει ξεσηκωθεί το τελευταίο διάστημα, έρχεται νέο αντιλαϊκό κύμα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα σε βάρος των δικαιωμάτων τους και να επιβάλουν τη δική τους κάθαρση στη σαπίλα...