Εδώ και οκτώ μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ και οι τραπεζίτες εντείνουν διαρκώς την επίθεσή τους στα ασφαλιστικά δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων. Χρόνος αρκετός ώστε να βγουν ασφαλή και χρήσιμα συμπεράσματα για το χαρακτήρα, τους στόχους και την εξέλιξη αυτής της επίθεσης. Είναι φανερό ότι δεν είναι ούτε πρωτοφανής, ούτε ξαφνική, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες - με πρώτο βιολί την ΠΑΣΚΕ - προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους.

Η επίθεση αποτελεί συνέχεια της αντεργατικής πολιτικής που άσκησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να εφαρμόσει στο ακέραιο τον αντιασφαλιστικό νόμο 3029 του ΠΑΣΟΚ. Απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές να συνεχίσουν την έφοδο κατά των εργαζομένων, με κύριο στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους. Και σ' αυτό προειδοποιούσε το ΚΚΕ.

Είναι, επίσης, φανερό ότι η επίθεση δεν αφορά μόνο στους εργαζόμενους μεμονωμένων τραπεζών, ούτε μόνο τον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων. Αφορά στο σύνολο των εργαζομένων. Κάθε συρρίκνωση των δικαιωμάτων στον έναν κλάδο αποτελεί εφαλτήριο για τη γενίκευση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης. Από την άλλη, η αντεργατική επέλαση των τελευταίων ετών δε θα μπορούσε να συντελεστεί χωρίς την αμέριστη στήριξη των συμβιβασμένων συνδικαλιστών, της πέμπτης φάλαγγας του κεφαλαίου στο στρατόπεδο της εργατικής τάξης. Των συνδικαλιστών. Που εσκεμμένα καλλιεργούν την αντίληψη της ταξικής συνεργασίας ώστε να διευκολύνουν το πέρασμα των αντεργατικών επιλογών του κεφαλαίου, ξεπουλώντας τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Απάντηση σε αυτή την κατάσταση μπορεί να δοθεί. Οι τραπεζοϋπάλληλοι πρέπει να κατακτήσουν την ενότητα δράσης ολόκληρου του κλάδου τους, ως μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Ενότητα δράσης και ανάπτυξη του αγώνα τους σε ταξική κατεύθυνση. Πρέπει να περάσουν στην αντεπίθεση, ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλά και ο αγώνας τους, όπως ο αγώνας κάθε τμήματος της εργατικής τάξης κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, πρέπει να γίνεται υπόθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης. Αυτό απαιτεί το συντονισμό δράσης στους στόχους πάλης που προβάλλει το ΠΑΜΕ. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η δημόσια δωρεάν για όλους κοινωνική ασφάλιση που θα πληρώνει το κράτος και η εργοδοσία, με πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα, όπως και στην υγεία και πρόνοια, είναι η ελάχιστη κοινή βάση ενός τέτοιου αγώνα.

Αλλά δε φτάνει. Η εφαρμογή τέτοιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης απαιτεί άλλη πολιτική, αντιμονοπωλιακή. Γι' αυτό η ανάπτυξη αγώνων πρέπει να παίρνει τέτοιο προσανατολισμό. Και ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι να απεγκλωβίζονται από κόμματα της πλουτοκρατίας και τ' άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ετσι θα αλλάζει ο συσχετισμός των δυνάμεων σε όφελός τους. Μόνο έτσι ο τραπεζοϋπάλληλος και ο κάθε εργαζόμενος θα μπορέσει να αποσπάσει επιμέρους κατακτήσεις, αλλά και να ανοίξει το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την κατάκτησή της από τη συσπειρωμένη μαζί με τους συμμάχους της εργατική τάξη στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, ως προϋπόθεση για την πλήρη εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους.