Ολοκληρώθηκε στη Βουλή η συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στους όρους χορήγησης αδειών στους οικονομικούς μετανάστες. Το νομοσχέδιο της ΝΔ αποτελεί αντιδραστικότερη μετεξέλιξη του μέχρι τώρα ισχύοντος νόμου, του ΠΑΣΟΚ. Καθόλου τυχαία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γ. Παπανδρέου, στη συζήτηση στη Βουλή δεν είπε την παραμικρή κουβέντα για τη συστηματική εργοδοτική εκμετάλλευση των μεταναστών. Θυμήθηκε όμως να μιλήσει για «διακρίσεις (σ.σ.: που κάνει το νομοσχέδιο) σε βάρος των μεταναστών» που παραβιάζουν την ...υπερπολύτιμη «κοινοτική νομοθεσία». Κι ακόμα ακόμα υπεραμύνθηκε του ...ευρωπαϊκού περιβάλλοντος σημειώνοντας ότι στο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται ελευθερία κίνησης των οικονομικών μεταναστών προκειμένου να εργάζονται και ότι αυτοί είναι «απαράδεκτοι περιορισμοί για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος». Σαν να ξέχασε ο Γ. Παπανδρέου ότι και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τους είχαν σε ομηρία και αναλώσιμους για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, δηλαδή για τζάμπα δουλιά χωρίς στον ήλιο μοίρα. Μήπως η ίδια κατάσταση δεν επικρατεί σ' όλα τα κράτη της ΕΕ που επικαλείται ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;

Οπωσδήποτε το νομοσχέδιο της ΝΔ διαιωνίζει το καθεστώς ομηρίας και ανασφάλειας των μεταναστών. Τους διατηρεί ως φτηνό εργατικό δυναμικό για το αδηφάγο κεφάλαιο. Ο κίνδυνος της απέλασής τους παραμονεύει ανά πάσα στιγμή. Η παραμικρή άσκηση πολιτικής και συνδικαλιστικής δραστηριότητάς τους θα αποτελεί αιτία δίωξης από τη χώρα. Αρα, τίθενται υπό παρακολούθηση και επισήμως. Αλλωστε, το κείμενο επιβάλλει ακόμα και το ηλεκτρονικό φακέλωμα των φιλοσοφικών, θρησκευτικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών απόψεων και δραστηριοτήτων τους. Σε τελευταία ανάλυση, δεν τους δίνει όλα τα δικαιώματα που έχουν οι Ελληνες εργαζόμενοι.

Ομως, το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι βαθιά ταξικό. Η αιτία του είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (πόλεμοι, οικονομική αφαίμαξη, καταλήστευση του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών, κλπ.), σε βάρος των χωρών προέλευσης των μεταναστών. Και οι ίδιες πολιτικοοικονομικές δυνάμεις που τους αναγκάζουν σε έξοδο από το ρημαγμένο τόπο τους, οι ίδιες είναι που τους καταπιέζουν, τους κρατούν στην «παρανομία» και τους χρησιμοποιούν ως πάμφθηνη και δίχως δικαιώματα εργατική δύναμη στις χώρες όπου αναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Ως πολιορκητικό κριό για να χτυπήσουν και να συμπιέσουν παραπέρα μισθούς, μεροκάματα και δικαιώματα συνολικά των εργαζομένων.

Στην Ελλάδα, το ΚΚΕ, αλλά και οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, φορείς όπως η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», διεκδικούν τη νομιμοποίηση και χορήγηση άδειας παραμονής χωρίς εμπόδια στους μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα ώστε να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Ελληνες εργαζόμενους. Η εργατική τάξη είναι ενιαία ανεξάρτητα από φύλο, χρώμα, γλώσσα και θρήσκευμα. Γι' αυτό Ελληνες και μετανάστες εργάτες οφείλουν, σε αγωνιστική συμπόρευση, να αποκρούσουν τις αντιδραστικές συνέπειες από το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά και γενικότερα να διεκδικήσουν τη λύση όλων των προβλημάτων των μεταναστών μαζί με την ικανοποίηση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών της εργατικής τάξης μέσα από τους κοινούς ταξικούς αγώνες.