Μόνο ως πρόκληση στα αυτιά εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων μπορεί να ακουστεί η χτεσινή δήλωση του υπουργού Εργασίας για την ανεργία. Ο Π. Παναγιωτόπουλος, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, έσπευσε να θριαμβολογήσει για το γεγονός ότι «η ανεργία κινείται λίγο πιο πάνω από το 10%, ενώ η ΝΔ την παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ στο 11,3%», διαπιστώνοντας μάλιστα ότι «και το 10% είναι πολύ»! Παράλληλα, επανέλαβε για πολλοστή φορά το στόχο της κυβέρνησης να μειώσει κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες την ανεργία μέχρι το τέλος της τετραετίας. Πρόκειται για ξεκάθαρο εμπαιγμό σε βάρος όχι μόνο των ανέργων, αλλά συνολικά σε βάρος της εργατικής τάξης.

Υιοθετώντας τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), είναι γνωστές οι αλχημείες στις οποίες καταφεύγουν οι διάφοροι κυβερνητικοί μηχανισμοί για να παρουσιάσουν στο τέλος κάθε μήνα ή τριμήνου μειωμένη την ανεργία. Ο ΟΑΕΔ θεωρεί εργαζόμενο όποιον απασχολείται έστω και μια ώρα τη βδομάδα. Εργαζόμενοι λογίζονται ακόμα και όσοι συμμετέχουν σε ένα από τα εκατοντάδες προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας που «τρέχουν» στο πλαίσιο των λεγόμενων ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση, εξασφαλίζοντας τζάμπα εργατικά χέρια στους μεγαλοεργοδότες. Για να μην αναφερθεί κανείς στους χιλιάδες ανέργους, που δε ζητάνε πλέον να καταγραφούν στον ΟΑΕΔ και έτσι θεωρούνται αυθαίρετα εργαζόμενοι. Τις ίδιες αλχημείες χρησιμοποιούσε και το ΠΑΣΟΚ για να παρουσιάσει δήθεν μείωση της ανεργίας και να δώσει πρόσχημα στην πολιτική επιδότησης των εργοδοτών.

Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη: Ακόμα και με βάση τα επίσημα στοιχεία, οι καταγεγραμμένοι άνεργοι παραμένουν σταθερά πάνω από τις 500.000, ενώ πληθαίνουν οι περιοχές της χώρας όπου ο εφιάλτης γιγαντώνεται. Ποιος ξεχνάει ότι σε πόλεις όπως η Νάουσα ο ένας στους δύο είναι άνεργος, ή ότι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη περισσότερο από το 80% δεν έχει δουλιά; Η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, ακριβώς επειδή είναι απαραίτητη για τα κέρδη του κεφαλαίου. Χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για τη διεύρυνση της ημιαπασχόλησης, για τη συμπίεση των μισθών των εργαζομένων. Στα πλαίσια της βαθιά ταξικής ευρωενωσιακής πολιτικής, οι άνεργοι αποτελούν το καλύτερο μέτρο πίεσης προς την εργατική τάξη να αποδεχτεί στη συνείδησή της την επιδότηση του κεφαλαίου με δικά της χρήματα, στο όνομα δήθεν της αύξησης της απασχόλησης.

Αποτέλεσμα, οι σταθερές θέσεις εργασίας να μειώνονται και να αντικαθίστανται από τα τετράωρα και τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, την υποαπασχόληση και τα προγράμματα κατάρτισης, με μοναδικό κερδισμένο το κεφάλαιο. Λύση στο πρόβλημα της ανεργίας δεν πρόκειται να δώσει ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε κανένα από τα κόμματα που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο. Λύση μπορεί να δώσει μόνο η εργατική τάξη, δένοντας τον καθημερινό αγώνα για τη λήψη μέτρων ουσιαστικής προστασίας όσων δεν έχουν δουλιά, με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος, το οποίο παράγει μόνιμα και σταθερά τον εφεδρικό στρατό των ανέργων, με σκοπό να συμπιέσει εκβιαστικά την τιμή της εργατικής δύναμης.