Σε πλήρη εξέλιξη είναι η επίθεση της κυβέρνησης κατά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Από το εισόδημα των νοικοκυριών έως τα θεμελιώδη δικαιώματα στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων αμφισβητούνται, υπονομεύονται, καταργούνται.

Σε κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής αναδεικνύεται ο σκληρός, ταξικός, χαρακτήρας της. Η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου διαπερνά σαν κόκκινη κλωστή το σύνολο των κυβερνητικών επιλογών. Μείωση του «εργατικού κόστους», απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, αύξηση της απλήρωτης εργασίας, ανατροπή των σχέσεων σταθερής και πλήρους απασχόλησης, κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» και των άλλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, εξόντωση της μικρομεσαίας αγροτιάς, τα πάντα για την αύξηση των ποσοστών κέρδους των μονοπωλίων, την «ανταγωνιστικότητα», την «επιχειρηματικότητα».

Οπως είναι φυσικό, μια τέτοια πολιτική γεννά και οξύνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία καταγράφεται ήδη σε δημοσκοπήσεις και έρευνες. Η συνάντηση αυτής της ογκούμενης οργής με τις θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και (το κυριότερο) με την πολιτική του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου, του ΚΚΕ, οδηγεί στη δημιουργία εκρηκτικού μείγματος για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτή τη συνάντηση επιδιώκουν να ματαιώσουν με κάθε τρόπο οι κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνηση, οι εταίροι του δικομματισμού, οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Στην επιχείρηση αυτή σοβαρό ρόλο αναλαμβάνουν, το τελευταίο διάστημα ακόμη περισσότερο, τα Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία επιστρατεύονται για άλλη μια φορά με στόχο την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας ή τη διοχέτευσή της σε ανώδυνους για το σύστημα δρόμους.

Αναφέρονται, λοιπόν, στην ακρίβεια και αποσιωπούν ότι αυτή οφείλεται στην πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών, αναφέρονται στο επίδομα θέρμανσης και παρακάμπτουν το γεγονός ότι η πολιτική των κερδών και των κερδοσκόπων είναι η αιτία της αύξησης των τιμών του πετρελαίου, αναφέρονται στις ιδιωτικοποιήσεις, δαιμονοποιώντας το δημόσιο χαρακτήρα των ΔΕΚΟ και αθωώνουν την πολιτική της ενίσχυσης των πολυεθνικών, μιλούν για την ανεργία και «ξεχνούν» ότι αυτή είναι αναπόσπαστο μέρος του καπιταλισμού και προϊόν της ασύδοτης κερδοσκοπίας των εργοδοτών. Μιλούν για όλα, εκτός από την «ταμπακέρα»...