Παρά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση επιμένει στην «ανωτατοποίηση» των σχολών των κληρικών. Δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για ένα ακόμη νόμο, αποκαλυπτικό της φιλοσοφίας της εκπαιδευτικής πολιτικής. Σύμφωνα με αυτή, στην ανώτατη εκπαίδευση χωρούν τα πάντα! Τόσο η «επιστημονικότητα», όσο και η κοινωνική χρησιμότητα ενός αντικειμένου σπουδών, μιας σχολής, παύουν να είναι κριτήρια για την κατάταξη της σχολής αυτής στην ανώτατη εκπαίδευση. Ετσι, φτάνουμε στην τραγελαφική κατάσταση να ανάγονται η πίστη σε θρησκευτικά δόγματα και το ευχέλαιο σε... επιστήμη!

Η προφανής στρέβλωση της έννοιας της επιστήμης που επιχειρείται, είχε ως αποτέλεσμα στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή να τεθεί ευθέως θέμα αντισυνταγματικότητας του νόμου ακόμα κι απ' αυτήν την ίδια την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, θέση που υποστηρίχτηκε επίσης από το ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η κυνική απάντηση της κυβέρνησης ήταν ότι οι σχολές είναι παραγωγικές για την εκκλησία και ως εκ τούτου... υπεράνω του Συντάγματος! Αραγε τότε, ποιος ο λόγος να ονομαστούν αυτές οι σχολές ανώτατες και να ενταχθούν στο σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων στο πλάι των πανεπιστημίων; Σε τελική ανάλυση, αν έχει ανάγκη η εκκλησία από πιο μορφωμένους παπάδες, ας αναλάβει το κόστος, ας τους επιμορφώσει όπως θέλει, ας ψάξει να βρει υποψηφίους από τους πιστούς της κι όχι από την τεράστια δεξαμενή των πανελλαδικών εξετάσεων, όπου οι μαθητές επιλέγουν σχολές με το φόβο της ανεργίας ριζωμένο στο μυαλό τους...

Την ώρα που όλο και πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν πλήρη διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, ως αναγκαίο και υπερώριμο ζήτημα για λύση, η κυβέρνηση με θράσος πορεύεται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Φτιάχνει «πανεπιστήμια» πλήρως ελεγχόμενα από την ιεραρχία της εκκλησίας, όπου οι υποψήφιοι φοιτητές πριν εισαχθούν σ' αυτά θα ελέγχονται για τα κοινωνικά - θρησκευτικά τους φρονήματα (!) και αντί για έρευνα και αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας θα προσηλυτίζονται και θα μαθαίνουν πώς θα προσηλυτίζουν κι άλλους, στο θρησκευτικό δόγμα. Μάλιστα, δίνεται στα ιδρύματα αυτά και η δυνατότητα διεξαγωγής «επιστημονικής» έρευνας. Αλήθεια, έρευνα για ποιο αντικείμενο; Για την εξασφάλιση της ενίσχυσης μεταφυσικών αντιλήψεων και την επίδρασή τους στις συνειδήσεις; Και πώς μπορεί κανείς να διεξάγει επιστημονική έρευνα χωρίς να εξασφαλίζεται η ακαδημαϊκή του ελευθερία;

Η υπόθεση της «ανωτατοποίησης» των εκκλησιαστικών ακαδημιών δεν είναι καθόλου ανώδυνη υπόθεση όσο θα μπορούσε να φανεί στα μάτια κάποιου. Είναι επικίνδυνη. Εισάγονται στην ανώτατη εκπαίδευση νέες αξίες και ήθη, πλήρως εχθρικά προς την επιστήμη και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες. Κι αυτό δημιουργεί ένα πολύ κακό προηγούμενο για όλα τα πανεπιστήμια, τα ανώτατα ιδρύματα και συνολικά για την κοινωνία. Ελαστικοποιείται η ανοχή του κόσμου απέναντι στο δογματισμό σε βάρος της επιστήμης, νομιμοποιείται και πριμοδοτείται η πρόληψη και η δεισιδαιμονία έναντι της ωρίμανσης των συνειδήσεων. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ορισμένα πράγματα ήταν και παραμένουν το όπιο του λαού για την υποταγή του στη μοιρολατρία και στην εκμετάλλευση.