Η αντίφαση είναι λογικό επόμενο μιας πολιτικής θέσης και πρακτικής που επιδιώκει με όλους και με όλα να τα έχει καλά, κατορθώνοντας πάντα να δίνει επιτυχώς εξετάσεις στους ιμπεριαλιστές. Ο λόγος φυσικά για κόμματα όπως ο Συνασπισμός, ο οποίος, αναμασώντας την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα κατά της Κούβας καταφέρνει να ρίχνει νερό στο μύλο των άσπονδων εχθρών του νησιού της επανάστασης που «αλέθει» νέα σχέδια επιθέσεων εναντίον της. Από τη μια στέλνει αντιπροσωπεία του με επικεφαλής τον πρόεδρό του στην Κούβα για αποκατάσταση και ανάπτυξη σχέσεων με το ΚΚ Κούβας και από την άλλη χύνει το δηλητήριό του καθημερινά, μέσα από αρθρογραφία στην «Αυγή» αλλά και με τη στάση του στα πλαίσια του ευρωκοινοβουλίου...

Αφορμή για να σημειώσουμε τα παραπάνω στάθηκαν απόψεις που αποτυπώθηκαν στην εφημερίδα «Αυγή» την Κυριακή, αλλά και η επιλογή του ΣΥΝ να ψηφίσει λευκό σε ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου εναντίον της Κούβας την περασμένη βδομάδα, αντί να το καταψηφίσει απερίφραστα ο ευρωβουλευτής του. Οταν ενδύεσαι τον μανδύα της Αριστεράς και σαν τέτοια κατακρίνεις την Κούβα ή αρνείσαι να την υπερασπιστείς καταφεύγοντας ως άλλος Πόντιος Πιλάτος στο «λευκό», τότε δεν είσαι πολύ καλύτερος από τους φύση και θέση αντιπάλους και υπονομευτές της.

Από τα στόματα τέτοιων, λοιπόν, μοιάζει να βγήκαν τα σχόλια στην «Αυγή» που αποδίδουν στον Φιντέλ Κάστρο «ρόλο αυτοκράτορα κυβερνώντας ελέω Θεού»(!!!), με υπονοούμενα τύπου «η παρουσία στις συγκεντρώσεις είναι υποχρεωτική (κάτι θυμίζει αυτό...)»(!!!), με δήθεν αθώα ερωτηματικά όπως «οι Κουβανοί δείχνουν τρομερή αυτοπειθαρχία, υπακούοντας με ευλάβεια στους νόμους του καθεστώτος. Αραγε μπορούν να κάνουν αλλιώς;»(!!!) ή «πόσο δημοκρατικό είναι όμως αυτό το όραμα χωρίς να εξασφαλίζεται το κυριότερο δικαίωμα, η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία;»...(!!!) Αξίζει δε να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι αντικουβανικές «πινελιές» εντάσσονται σε κείμενα τα οποία δεν μπορούν να κρύψουν τις σπουδαίες παροχές που απολαμβάνουν δωρεάν οι Κουβανοί στον πολιτισμό, στην παιδεία, στην υγεία, «ισάξιες εκείνων των σκανδιναβικών χωρών», τα επιτεύγματα «που αποτελούν υποδείγματα μίμησης για πολλές χώρες του λεγόμενου ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου», αλλά και τη στενή σχέση του Φιντέλ με τον λαό του...

Η αλληλεγγύη στην Κούβα όμως, η γνήσια διεθνιστική αλληλεγγύη, δεν μπορεί να εκδηλώνεται υπό όρους και προϋποθέσεις, με αστερίσκους και υποσημειώσεις, που ισοδυναμούν με χτυπήματα «κάτω από τη μέση». Επιβάλλεται να είναι κρυστάλλινη. Τέτοια αλληλεγγύη έχει ανάγκη ο πολύπαθος αλλά περήφανος κουβανικός λαός που με νύχια και με δόντια υπερασπίζει την επανάστασή του, το δικαίωμά του να ορίζει την τύχη του. Και το πράττει κόντρα στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, το πολύχρονο και καταστρεπτικό εμπάργκο, τις δολιοφθορές, επιθέσεις και προβοκάτσιες. Οποιος θέλει να συνδράμει την προσπάθειά του ας το κάνει χωρίς «ναι μεν αλλά». Διαφορετικά συμβάλλει μόνο στην υπονόμευσή της...