Με το μανδύα του... «Ρομπέν των Δασών», εμφανίστηκε την Πέμπτη το μεσημέρι ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Εχοντας γνωστοποιήσει τις προηγούμενες μέρες με «γραπτές» ανακοινώσεις μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα (που η κυβέρνηση τα βαφτίζει «εκσυγχρονιστικά» και «μεταρρυθμιστικά» και αφορούν στις πρώην ΔΕΚΟ, στις τράπεζες κλπ.). Ετσι, μετά τις ανακοινώσεις για την εισοδηματική πολιτική μείωσης των μισθών και συντάξεων, την υπονόμευση του θεσμού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και των «ελεύθερων διαπραγματεύσεων» για τις κλαδικές συμβάσεις κλπ., ο Γ. Αλογοσκούφης έκρινε ότι μπορεί να ομολογήσει δημόσια: Πρώτον, ότι «οι μισθωτοί κατέχουν δυστυχώς τα πρωτεία στις φορολογικές επιβαρύνσεις» και δεύτερον, ότι η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο συνεχίζουν να οργιάζουν.

Βέβαια, οι διαπιστώσεις για την υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων και το όργιο της φοροδιαφυγής στην οποία επιδίδονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες, είναι εκ του πονηρού. Εγιναν, με κύριο στόχο να εξωραϊστεί κάπως το προφίλ της κυβέρνησης, το οποίο με τα αντιλαϊκά και καθαρά φιλομονοπωλιακά μέτρα που εφαρμόστηκαν στους πρώτους 23 μήνες διακυβέρνησης, γίνεται μέρα τη μέρα όλο και πιο αποκρουστικό. Ετσι, μετά την... «αυτοκριτική» του, ο υπουργός εξήγγειλε και τα σχετικά «διορθωτικά» μέτρα που εμφανίζουν την κυβέρνηση, έτοιμη να τα βάλει με τους «κακούς» (τους φοροφυγάδες, φοροκλέφτες, λαθρέμπορους κλπ.) αλλά και να στηρίξει δήθεν τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς. Στα πλαίσια αυτά, προανήγγειλε τη μείωση των φορολογικών βαρών για τους μισθωτούς και συνταξιούχους με την «επόμενη μεγάλη μεταρρύθμιση» που θα γίνει το 2007 και ταυτόχρονα την απόφαση να ενταθούν οι προσπάθειες για την καταπολέμησης της φοροδιαφυγής στα νυχτερινά κέντρα και της λαθρεμπορίας καυσίμων.

Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Είναι το ίδιο έργο που παίζεται - σε γαλαζοπράσινες παραλλαγές - τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Κάθε φορά που οι κυβερνήσεις εμπλούτιζαν τις πολιτικές τους με νέα αντιλαϊκά μέτρα (εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας, ξήλωμα εργατικών και άλλων λαϊκών κατακτήσεων αλλά και νέες παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο), έβγαιναν οι αρμόδιοι επί των Οικονομικών υπουργοί και ανακοίνωναν ότι «θα» εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι κατά των φοροφυγάδων, φοροκλεφτών, λαθρεμπόρων κλπ. και «θα» θεσπιστούν φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλες παροχές για τους οικονομικά ασθενέστερους.

Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός των κυβερνώντων, έχει περισσέψει. Ακόμη και αν εκπληρώσουν κάποιες από τις κάλπικες υποσχέσεις τους και τα «θα», που μοιράζουν κυρίως τις προεκλογικές χρονιές με στόχο την ψηφοθηρία, τα όποια ψίχουλα δίνουν στους οικονομικά ασθενέστερους τα ξαναπαίρνουν πίσω με άλλους τρόπους. Και μάλιστα τα παίρνουν πίσω πολλαπλάσια όταν κερδίζουν τις εκλογές, δηλώνοντας προκλητικά: «ο λαός μας ψήφισε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας»! Βέβαια, σε μεγάλο βαθμό, βρίσκουν και τα κάνουν. Μπροστά σ' αυτό τον συνειδητό εμπαιγμό που επιχειρούν οι κυβερνώντες, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση. Μπορούν και πρέπει να εκφράσουν έμπρακτα το μεγάλο «φτάνει πια», τόσο με τους αγώνες τους για την ανατροπή των συγκεκριμένων πολιτικών όσο και με τον απεγκλωβισμό τους από τους μονομάχους του δικομματισμού και όσους υπηρετούν τις συγκεκριμένες πολιτικές.