Μέρες τώρα στους καταπέλτες οι ναυτεργάτες δίνουν μια μεγάλη μάχη, αντιστεκόμενοι με σθένος στην απαίτηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου για ξεθεμελίωμα δικαιωμάτων, που με ζέση σπεύδουν να ικανοποιήσουν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Μαζί τους, αλληλέγγυοι, εργάτες όλων των κλάδων, απ' όλη τη χώρα, άνθρωποι από τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που κατανοούν το δίκιο του αγώνα τους και ξέρουν πως η νίκη τους θα είναι νίκη όλης της τάξης. Κι απέναντι σε όλους αυτούς, ναυτεργάτες και μη, ορθώνεται το μαύρο μέτωπο εφοπλιστών, κυβέρνησης, αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όλων των παρατρεχάμενών τους με μοιρασμένους ρόλους.

Με ρόλους που εναλλάσσονται. Πριν μερικά χρόνια ήταν το ΠΑΣΟΚ που νομοθετούσε υπέρ του εφοπλιστικού κεφαλαίου μειώνοντας σε σκανδαλώδη χαμηλά επίπεδα τη φορολογία του και αυξάνοντας τη φορολογία των πληρωμάτων, συρρικνώνοντας την οργανική σύνθεση των πλοίων και εξωθώντας στην ανεργία χιλιάδες ναυτεργάτες, πετσοκόβοντας τις συντάξεις τους. Ηταν το ΠΑΣΟΚ που έβαψε με αίμα την απεργία των ναυτεργατών το 2002, που αποφάσισε την πολιτική επιστράτευση, που υποδαύλισε τον διαβόητο «κοινωνικό αυτοματισμό». Και η ΝΔ κούναγε συγκαταβατικά το κεφάλι ως αξιωματική αντιπολίτευση. Σήμερα είναι η ΝΔ που ως κυβερνών κόμμα καταθέτει ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εφοπλιστών, το οποίο χτυπά εργασιακά, ασφαλιστικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των ναυτεργατών. Και είναι το ΠΑΣΟΚ που κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι ως αξιωματική αντιπολίτευση, συμβάλλοντας με τη συνολικότερη στάση του στην υπονόμευση και στο χτύπημα της απεργιακής κινητοποίησης.

Και οι δύο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι συνυπεύθυνοι. Υπόλογοι απέναντι στους εργάτες της θάλασσας και συνολικά στο λαό, ιδιαίτερα των νησιών μας: Για την εφαρμογή του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ σχετικά με την άρση του καμποτάζ. Για τραγωδίες όπως του ΣΑΜΙΝΑ. Για τη ραγδαία αύξηση της τιμής των εισιτηρίων. Για την παντελή έλλειψη μέτρων που να καθιστούν ασφαλείς τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Για την απομόνωση νησιών και των χιλιάδων κατοίκων τους ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες.

Είναι η εφοπλιστόδουλη πολιτική που υπηρετούν αυτή που έβγαλε στους δρόμους χιλιάδες νησιώτες, συσπειρώνοντάς τους σε επιτροπές αγώνα για τη διεκδίκηση του στοιχειώδους δικαιώματός τους να έχουν ασφαλή, φτηνή, τακτική σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Τα προβλήματα των νησιωτών υπήρχαν πριν την απεργία των ναυτεργατών και θα υπάρχουν και μετά απ' αυτή. Τα προκαλεί η ίδια αιτία που οδήγησε τους εργάτες της θάλασσας στο να δέσουν κάβους. Η πολιτική που θέλει το μεγάλο κεφάλαιο, εφοπλιστικό και μη, να γίνεται ακόμα μεγαλύτερο καταπίνοντας δικαιώματα και κατακτήσεις όλου του λαού. Αυτή η πολιτική είναι ο εχθρός κι όχι οι ναυτεργάτες. Η συνειδητοποίηση της ανάγκης για έμπρακτη στήριξη κάθε αγώνα που τη χτυπά, για απομόνωση λογικών και πρακτικών «διαίρει και βασίλευε», είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα στην κατεύθυνση της ενότητας της εργατικής τάξης, όλου του λαού στην πάλη για την ανατροπή της. Διαφορετικά άσπρη μέρα δε θα ξημερώσει ούτε για τους εργάτες, ούτε για τους αγρότες, για κανέναν άνθρωπο του μόχθου όπου κι αν ζει, στην Κρήτη ή στον Εβρο.