Τούτες τις μέρες γίνεται λόγος για τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων απ' το Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), το οποίο είναι θυγατρική εταιρία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Το ΙΦΕΤ εισάγει φάρμακα που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Και δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα γιατί έτσι είναι το παιχνίδι των εταιριών - και κυρίως των πολυεθνικών. Για παράδειγμα, ένα φάρμακο που δεν πήρε ακόμα τιμή στην Ελλάδα αλλά υπάρχει στο εξωτερικό - συνήθως σε υψηλή τιμή - εισάγεται απ' το ΙΦΕΤ όταν συνταγογραφηθεί από κάποιο νοσοκομείο (Είναι τα λεγόμενα ορφανά φάρμακα). `Η στην περίπτωση που μια πολυεθνική έχει αποσύρει το φάρμακο απ' την ελληνική αγορά γιατί έχει χαμηλή τιμή, τότε - όταν χρειαστεί - ο ΙΦΕΤ το εισάγει σε πολύ υψηλή τιμή.

Αυτά είναι γνωστά εδώ και χρόνια, αλλά ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μανώλης Σκουλάκης κάνει τον ανήξερο. Και κατέθεσε και Επίκαιρη Ερώτηση για τον υπουργό Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλο, ρωτώντας «αν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη να παραμένουν στη θέση τους οι διοικήσεις του ΙΦΕΤ και του ΕΟΦ... για όσα αποκαλύπτονται ότι συνέβαιναν με την προμήθεια φαρμάκων από το ΙΦΕΤ». Την Ερώτηση συνοδεύει με ένα έγγραφο (12.4.06) της εταιρίας «Octafarma» προς το ΙΦΕΤ στο οποίο η εταιρία εκφράζει την έκπληξή της γιατί δεν προμηθεύεται το ΙΦΕΤ το σκεύασμα octagam 5% απευθείας απ' αυτή στην τιμή των 315 ευρώ ανά φιαλίδιο και με έκπτωση 5%, αλλά αγοράζει το προϊόν της αυτό από χονδρεμπόρους στη Γερμανία στην τιμή των 439 ευρώ ανά φιαλίδιο! Δε θα γίνουμε συνήγοροι κανενός θιασώτη της «ελεύθερης αγοράς» - όπως είναι οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - που ό,τι και να κάνουν θα χορεύουν στο ρυθμό των πολυεθνικών, αλλά και η υποκρισία δεν αντέχεται.

Παρόμοιο ερώτημα αντιμετώπισε ο Μανώλης Σκουλάκης, ως υφυπουργός Υγείας, στις 14/2/1997, μετά από Επερώτηση εννιά βουλευτών του ΚΚΕ. Ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής έφερε το εξής παράδειγμα (για το οποίο είχε γράψει και ο «Ρ» στις 21/1/1997): Τότε όλα τα ελληνικά νοσοκομεία χρησιμοποιούσαν το αναισθητικό ΝΕΟΣΤΙΓΜΙΝ που το παρήγε η ελληνική εταιρία ΚΟΠΕΡ ΑΕ και το χρέωνε για τρία χρόνια 1.126 δραχμές τις 50 φύσιγγες. Απ' τον Απρίλη του 1996 ζήτησε από τον ΕΟΦ μια αύξηση κατά 70 δραχμές τη φιάλη. Ο ΕΟΦ αρνήθηκε ως αναρμόδιος, ενώ, μέσω του ΙΦΕΤ, εισήγαγε το ίδιο φάρμακο απ' τη Γερμανία αντί 12.136 δραχμών. Δηλαδή, προτίμησε μια αύξηση 978%, τη στιγμή που δεν εγκρίθηκε μια αύξηση 20%.

Και αντί για απάντηση ο Μ. Σκουλάκης είχε το απύθμενο θράσος να ρωτήσει τους βουλευτές του ΚΚΕ «από πότε προσχώρησαν στην πλευρά των φαρμακοβιομηχάνων»!!! Πίσω απ' τις υποκριτικές κορόνες - ένθεν κακείθεν - εκείνο που επιβεβαιώνεται είναι η βασική αντίληψη του ΚΚΕ πως το φάρμακο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και ως μέσο υπερκερδών, όπως κάνουν οι πολυεθνικές. Και για να υπάρξει ως κοινωνικό αγαθό το φάρμακο χρειάζεται ένα κρατικό, λαϊκό Σύστημα Υγείας και Φαρμακοβιομηχανίας που θα το προσφέρει δωρεάν σε όποιον το έχει ανάγκη.