Το τσάι από κάνναβη που αποκάλυψε χτες ο «Ρ» δεν είναι το μοναδικό. Μπίρες, πίτσες, μπλουζάκια, αναψυκτικά να φέρουν το σήμα της κάνναβης. Λίγα χρόνια νωρίτερα έχει προηγηθεί επίδειξη μόδας από γνωστό σχεδιαστή στις ΗΠΑ, όπου πληρώνει τοξικομανείς να κάνουν πασαρέλα, προκειμένου να πλασάρουν πειστικά το «junky» («πρεζάκι») στιλ του χειμώνα... Ακολουθούν επιδείξεις μόδας όπου τα μοντέλα κάνουν πασαρέλα ανάμεσα σε χασισοδενδρύλια. Ερχονται διαφημίσεις για καπνό με το σλόγκαν «επιτέλους, το μαύρο κυκλοφορεί ελεύθερο» ή σκυλοτράγουδα με το σλόγκαν «πες μας τι πίνεις εσύ και δε μας δίνεις».

Τα πολιτιστικά υποπροϊόντα κυριαρχούν και μετατρέπονται σε προϊόντα ναρκω-κουλτούρας, διαβρώνοντας τις συνειδήσεις και απλώνοντας ένα αόρατο πλέγμα δεσμών στη νεολαία. Ο προσανατολισμός είναι σαφής: Να κοιμηθούν όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερες «εν δυνάμει» φωνές αντίστασης. Και η ναρκω-κουλτούρα είναι μια από τις αλάνθαστες συνταγές που χρησιμοποιεί το σύστημα για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του. Είναι το φάρμακο «πρόληψης» για οποιονδήποτε τολμήσει να κουνηθεί, να σηκώσει κεφάλι. Ενα όπλο αποτροπής για οποιαδήποτε μορφή αντίστασης των λαών.

Σε αυτό το μηχανισμό έρχονται να συνδράμουν μια σειρά θιασωτών της ναρκω-κουλτούρας όπου με «τολμηρό πνεύμα» διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, μιλώντας για αποποινικοποίηση «αθώων» και «μαλακών» ουσιών, κάνοντας λόγο για δενδρύλλια χασίς σε γλάστρες. Προκειμένου να ηρεμήσουν οι ανήσυχοι, να κοιμηθούν οι αντιδραστικοί, να δημιουργηθεί μια «εικονική» γαλήνια πραγματικότητα για αδιαμαρτύρητες υπάρξεις.

Και η πολιτική αποενοχοποίησης και αποδοχής της χρήσης γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν το 15% των 15χρονων μαθητών στα κράτη - μέλη της ΕΕ δηλώνουν ότι έχουν κάνει χρήση κάνναβης πάνω από 40 φορές το χρόνο. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στο μαθητικό πληθυσμό για τη χρήση εισπνεόμενων διαλυτών. Οταν τα στοιχεία από όλα τα «στεγνά» προγράμματα δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων είχε ως ουσία έναρξης της χρήσης την κάνναβη. Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε προσπάθεια που γίνεται για να αθωωθούν ουσίες και κοινωνικά αίτια που γεννούν την εξάρτηση στοχεύουν στις νεανικές συνειδήσεις. Ερχονται να πλασάρουν κάθε ουσία ως χημικό νάρθηκα, το δεκανίκι που μέσα στην ανασφάλειά του ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως χρειάζεται.

Τα κοινωνικά αίτια που ενισχύουν την εξάρτηση είναι σαφή και αποτυπώνονται στους δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης, στην κοινωνική ανασφάλεια, στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων και τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού. Και οι υπεύθυνοι για το έγκλημα είναι γνωστοί. Είναι εκείνοι που κρατούν κλειστές τις πόρτες των σχολείων στην πρόληψη, είναι εκείνοι που διαμορφώνουν τους όρους ζωής μας, διασφαλίζοντας την εξουσία τους.

Η μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι πολιτική μάχη. Περνάει μέσα από την ανάπτυξη ενός ευρύτατου κοινωνικού κινήματος, που μαζί με το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα θα παλεύουν για την ανατροπή των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα. Η συμμετοχή όλων σε αυτή τη μάχη είναι αναγκαία όσο ποτέ.