Οπως σχεδόν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και φέτος, με την πρώτη δυνατή βροχή, οι κάτοικοι πολλών περιοχών της χώρας έζησαν σκηνές φρίκης. Ανθρωποι αγνοούνται, περιουσίες εξαφανίστηκαν, καλλιέργειες και δρόμοι μεταβλήθηκαν σε λίμνες, έργα υποδομής έπαθαν ανεπανόρθωτες ζημιές. Προχτές ήταν η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και η Αργολίδα, χτες ήταν η σειρά της Μαγνησίας και ακόμη το κύμα κακοκαιρίας δεν έχει τελειώσει... Παντού ξανά οι ίδιες εικόνες από το παρελθόν: Μπροστά στους αγανακτισμένους και απελπισμένους κατοίκους, νομάρχες, δήμαρχοι και εκπρόσωποι της κυβέρνησης της ΝΔ και της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλο κι όλοι μαζί στον... κακό μας τον καιρό, στα ακραία καιρικά φαινόμενα! Η ευθύνη «γλιστράει» ανάμεσα σε 5-6 υπουργεία, νομαρχίες, σε δεκάδες δήμους και 3.500 υπηρεσίες.

Το σύστημά τους είναι τόσο «όμορφα» δομημένο, ώστε κανείς, τελικά, να μην είναι υπεύθυνος! Το είπε καθαρά και ξάστερα χτες η ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ: Το υπουργείο «δεν έχει καμία αρμοδιότητα για το σχεδιασμό και την κατασκευή των αντιπλημμυρικών έργων. Η αρμοδιότητα ανήκει στους δήμους, τις νομαρχίες και την περιφέρεια». Ας απευθυνθούν, λοιπόν, στο υπουργείο Οικονομικών για τις αναγκαίες πιστώσεις. Κι αν δεν τους δώσει, ας βάλουν - εννοείται - νέα χαράτσια και πλημμυρόσημα στους δημότες. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, είναι βέβαια αρμόδιο για τα μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα. Ωστόσο οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου Αττικής ακόμη περιμένουν την εξαγγελία των έργων που υποτίθεται θα έκανε ο Γ. Σουφλιάς από την άνοιξη του 2005...

Οι καταστροφές, φυσικά, δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα μιας μεγάλης βροχής. Είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής, που ακολουθούν όλοι αυτοί και που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων, στους νόμους του κέρδους. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η αλόγιστη επέκταση των πόλεων προς όφελος των κερδοσκόπων γης, χωρίς καν την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η νομιμοποίηση των καταπατήσεων, η κάλυψη και η τσιμεντοποίηση των ρεμάτων, η καταστροφή των δασών από τις πυρκαγιές των εμπρηστών - ή ακόμη και με δασοκτόνες νομοθετικές παρεμβάσεις - η παραχώρηση κάθε ελεύθερου χώρου στο μεγάλο κεφάλαιο. Ακόμη και όσα αντιπλημμυρικά έργα κατασκευάζουν οι πρασινογάλαζες αυτές δυνάμεις, που εναλλάσσονται στις κυβερνήσεις, στους δήμους και τις νομαρχίες, είναι μηδαμινά σε σχέση με τα απαιτούμενα, είναι αποσπασματικά και με προδιαγραφές που δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του λαού, αλλά των κατασκευαστών.

Η πολιτική τους, επομένως, είναι η πραγματική θεομηνία. Γ' αυτό οι λαϊκοί άνθρωποι πρέπει να πουν το «Φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει». Και να το κάνουν πράξη. Καταδικάζοντας την πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των στελεχών τους στην Αυτοδιοίκηση στις εκλογές. Και να ενισχύσουν αποφασιστικά τους συνδυασμούς της «Αγωνιστικής Συνεργασίας», που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών. Οι δυνάμεις, δηλαδή, εκείνες που θέτουν ως πρώτη τους προτεραιότητα τον αγώνα για τις λαϊκές ανάγκες, που υπερασπίζονται την ίδια τη ζωή του λαού, γι' αυτό και παλεύουν για έργα όπως αυτά της αντιπλημμυρικής προστασίας, της αντισεισμικής θωράκισης κ.ά. Οι δυνάμεις που μπορούν να τα διεκδικήσουν ενεργοποιώντας και κινητοποιώντας τον ίδιο το λαό, που σήμερα ζουν σε «ανοχύρωτες» πόλεις.