Παρόλο που οι «μάσκες» έπεσαν, παρόλο που οι «ανεξάρτητοι» και «λαμπεροί» ...Δον Κιχώτες υποψήφιοι δήμαρχοι αποκάλυψαν την ταυτότητά τους, λίγες μόλις ώρες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, πολλοί επιμένουν ακόμα. Και λένε ότι οι διάφοροι δήθεν «ακομμάτιστοι» ή «αντάρτες» έδωσαν διέξοδο στους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν επιθυμούν την ανάμειξη των κομμάτων στις εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Ομως, η ίδια η εκλογική μάχη, στο δεύτερο γύρο, απέδειξε αυτό που διαφαίνονταν από την αρχή: Οσο «επιτυχημένος», «άφθαρτος», «έντιμος», «καλός», «όμορφος» ή εν τέλει «ακομμάτιστος» κι αν είναι ένας υποψήφιος, εάν ασπάζεται και κινείται στο πλαίσιο που καθορίζει η κυρίαρχη πολιτική, θα είναι ένας ακόμα διαχειριστής στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. Ενας διαχειριστής που θα λειτουργεί εξυπηρετώντας την αντιλαϊκή πολιτική.

Ακόμα κι αν κάποιος από τους... «ακομμάτιστους» θέλει, δεν μπορεί. Και δεν μπορεί γιατί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο είναι τέτοιο - κυρίως από το 1994 και μετά - που δίνει τη δυνατότητα αποκλειστικά και μόνο για άσκηση πολιτικής σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Εξαιρέσεις υπάρχουν. Μόνο που οι εξαιρέσεις έχουν και κομματική και πολιτική ταυτότητα. Ετσι, οι κομμουνιστές δήμαρχοι σε Νίκαια και Αγιο Παύλο Θεσσαλονίκης τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια ήταν οι μόνοι που «πάγωσαν» τα δημοτικά τέλη ή ακόμα και τα κατήργησαν για άτομα με αναπηρίες, πολύτεκνους και άπορους. Και δεν ήταν καθόλου «ακομμάτιστοι»...

Ας δούμε μερικά παραδείγματα: τι θα κάνει ένας «ακομμάτιστος» όταν το καθεστώς πρόσληψης προσωπικού στους δήμους του δίνει τη δυνατότητα για πρόσληψη συμβασιούχων ή μερικώς απασχολούμενων (σ.σ. το «πέρασαν» από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στην ΚΕΔΚΕ); Θα προχωρήσει στη μονιμοποίηση και πρόσληψη εργατών με σταθερή δουλιά και μισθό ή θα δώσει μισή δουλιά και μισό μεροκάματο; Πώς θα κατασκευάσει έργα όταν η κεντρική διοίκηση δεν του δίνει τους παράνομα παρακρατημένους πόρους; Θα φορολογήσει τους εργαζόμενους ή θα διεκδικήσει, θα παλέψει, θα ξεσηκώσει τους κατοίκους για να δοθεί τελικά λύση;

Ετσι, ερχόμαστε ξανά στο ερώτημα: Υπάρχουν - αυτό που μας λένε - «ακομμάτιστοι» δήμαρχοι που μπορούν να λύσουν ακόμα και τα καθημερινά προβλήματα ή υπάρχουν δήμαρχοι που εφαρμόζουν συγκεκριμένη πολιτική που αυτή - και μόνον αυτή - είναι που μπορεί να λύσει ή να διαιωνίσει τα λαϊκά προβλήματα; Αλήθεια, έχει δει κανείς κάποιον από αυτούς να τοποθετείται στο ζήτημα της Παιδείας; Ναι, την ίδια στιγμή που δάσκαλοι, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, γονείς, εργάτες, συνδικάτα, βρίσκονται στους δρόμους, εκείνοι που «έπαιζαν» κάθε μέρα στα πρωτοσέλιδα και προβάλλονταν ως «ακομμάτιστοι» και «νικητές» των τοπικών εκλογών, απλά δε λένε τίποτα...

Και γιατί να το κάνουν; Μήπως πρόκειται να συγκρουστούν γι' αυτά τα θέματα; Μήπως πρόκειται να κατέβουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν μαζί το λαό; Μήπως πρόκειται να καλέσουν τους «δημότες τους» - όπως τους χαρακτηρίζουν - να κατέβουν στο δρόμο; Λογικά, λοιπόν πράττουν. Παίζουν και αυτοί το ρόλο τους στο να δημιουργούνται αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας. Στήνουν παγίδες παρουσιάζοντας οράματα που ταυτίζονται απόλυτα με τις επιδιώξεις των δυνάμεων του δικομματισμού...