Τη στρατιά των εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων που εδώ και χρόνια ζουν σε καθεστώς πολιτικής και εργασιακής ομηρίας τη δημιούργησαν, τη γιγάντωσαν και τη διαιωνίζουν οι αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πουλάνε την ελπίδα για ένα δήθεν σταθερό μεροκάματο, με αντάλλαγμα την ψήφο και ταυτόχρονα τους χρησιμοποιούν ως φθηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό για το χτύπημα των δικαιωμάτων των υπόλοιπων εργαζόμενων. Κάνουν την ίδια δουλιά με λιγότερα λεφτά και ανύπαρκτα δικαιώματα.

Τεράστιες είναι και οι ευθύνες του ΣΥΝ που έκανε παντιέρα του σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ισχυριζόμενος ότι τάχα αυτή επιβάλλει και μάλιστα αυτομάτως - όπως παλαιότερα είχε πει ο Αλ. Αλαβάνος - τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Κάτι που διέψευσε επανειλημμένως η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο. Από κοντά και οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών φορέων. Με όχημα την κοινοτική οδηγία, προβάλλανε ως κυρίαρχη λύση την προσφυγή στα δικαστήρια, συγκαλύπτοντας απολύτως συνειδητά τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος. Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου ήταν μια κατραπακιά για την τακτική τους. Ξαφνικά, σταμάτησαν οι αναφορές στην κοινοτική οδηγία και ως εκ του θαύματος «ανακάλυψαν» όψιμα ότι το ζήτημα δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό! Αλλά και τώρα, μόνο στα λόγια βεβαίως και όχι, φυσικά, για να αναδείξουν τις ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά για να εξυπηρετήσουν την άσκηση στείρας αντιπολίτευσης.