Με τον ευφημισμό «ευελφάλεια» - flexicurity - η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της και οι θιασώτες της επιχειρούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για τη με ένταση συνέχιση των μεγάλων εργασιακών και ασφαλιστικών ανατροπών που δρομολογούν προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ο νέος όρος δεν είναι παρά το σύνθημα για τις κυβερνήσεις του ευρωενωσιακού οικοδομήματος να προχωρήσουν στις προτάσεις τους για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ο όρος flexicurity -«ευελιξία και ασφάλεια» - είναι αντιφατικός και σκόπιμα προβάλλεται ως ενιαίος για να παραπλανήσει ως προς τους σκοπούς των πολιτικών που απορρέουν από τη λεγόμενη Πράσινη Βίβλο και τις αρνητικότατες συνέπειες για τους εργαζόμενους. Είναι αντικρουόμενη η σημασία των ίδιων των λέξεων που τον συνθέτουν, καθώς οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας ισοδυναμούν με πλήρη ανασφάλεια για τον εργαζόμενο, το μεροκάματό του, την ασφάλισή του κλπ.

Η «Πράσινη Βίβλος», υπό τον μεγαλόσχημο τίτλο «Εκσυγχρονισμός της Εργατικής Νομοθεσίας προκειμένου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα», στην οποία κυριαρχεί το πνεύμα της «ευελιξίας και ασφάλειας», στοχεύει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας για τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως προβλέπει η Στρατηγική της Λισαβόνας. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ο «διάλογος» για τον «εκσυγχρονισμό» της εργατικής νομοθεσίας και της εγκαθίδρυσης ενός εργασιακού μεσαίωνα με την προς τα κάτω συμπίεση των εργασιακών δικαιωμάτων ξεκίνησε με την υιοθέτηση της Οδηγίας Μπολκεστάιν, με την οποία συνδέεται άμεσα, αλλά και με το θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και την προωθούμενη σχετική οδηγία.

Υπό την απειλή της ανεργίας, δημιούργημα του ίδιου του καπιταλισμού, και της προπαγάνδας περί «γήρανσης του πληθυσμού», δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές των ανατροπών που θα ακολουθήσουν. Η «ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις», χωρίς συλλογικές συμβάσεις προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης και να μειωθεί δήθεν η ανεργία, προμηνύει πλήρη ασυδοσία της εργοδοσίας, που κάνει χρήση των εργαζομένων ανάλογα με τις ανάγκες της για κερδοφορία. Η «καραμέλα» της γήρανσης του πληθυσμού και της μείωσης του εργατικά ενεργού ποσοστού, που έχει ως αποτέλεσμα την «ανάγκη ύπαρξης κινήτρων» για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραμονή στην εργασία, αναφέρεται ευθέως στις γενικευμένες ανατροπές του Ασφαλιστικού που θα φέρει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και δουλιά μέχρι το θάνατο.

«

Εξέλιξη» της εργατικής νομοθεσίας είναι η εναρμόνισή της με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που επιτάσσει φτηνή εργασία, χωρίς δικαιώματα. Η προπαγάνδα περί ανάγκης «ευέλικτων - ασφαλών σχέσεων εργασίας» στοχεύει στο να θολώσει τα νερά και να προετοιμάσει ακόμα πιο εντατικά το έδαφος για τη διά βίου κατάρτιση και επανακατάρτιση, την πλήρη μετατροπή της δουλιάς σε απασχόληση, την κατάργηση των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και τη μετάλλαξη των εργαζομένων σε «απασχολήσιμους», ομήρους τους κεφαλαίου, με χαμηλωμένο τον πήχη των απαιτήσεών τους...