Οσα κροκοδείλια δάκρυα κι αν έχυσαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του προχτές Δευτέρα 18 Δεκέμβρη, Παγκόσμια Μέρα για τη Μετανάστευση, δε φτάνουν για να «πνίξουν» και να συγκαλύψουν τη σκληρή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης και των διωγμών που υφίστανται τα εκατομμύρια των φτωχοδιάβολων. Εκείνοι που εγκαταλείπουν τις εστίες τους, κυνηγημένοι συνήθως από παράγοντες που σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα των χωρών, στο έδαφος των οποίων ύστερα αναζητούν μια καλύτερη τύχη. Την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ χτίζουν τείχος στα σύνορά τους με το Μεξικό, τουλάχιστον 5.742 μετανάστες πέθαναν (1.844 από τους οποίους αγνοούνται στη θάλασσα) κατά μήκος των συνόρων της Ευρώπης από το 1988 μέχρι και τον Οκτώβρη του 2006, σύμφωνα μόνο με όσα περιστατικά έχουν καταγραφεί στον Τύπο και δημοσιεύονται σε σχετική ιστοσελίδα.

Στη Μεσόγειο και στον Ατλαντικό Ωκεανό, με προορισμό την Ισπανία πέθαναν 4.560 μετανάστες. Στο στενό της Σικελίας, 1.883 πέθαναν στη διαδρομή από τη Λιβύη και την Τυνησία προς την Ιταλία και τη Μάλτα, συμπεριλαμβανομένων και 1.099 που αγνοούνται. Αλλοι 1.615 μετανάστες πέθαναν ταξιδεύοντας από τη Μαυριτανία, το Μαρόκο και την Αλγερία προς την Ισπανία, διά μέσου του Γιβραλτάρ, συμπεριλαμβανομένων και 358 αγνοούμενων. Επίσης, 449 άνθρωποι πέθαναν στο Αιγαίο, ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα, και 474 στην Αδριατική, ανάμεσα σε Αλβανία, Μαυροβούνιο και Ιταλία. Στοιβαγμένοι σε φορτηγά ή κρυμμένοι σε κοντέινερ πάνω σε πλοία, 370 μετανάστες βρέθηκαν νεκροί την ίδια περίοδο στην Αλβανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στην Ισπανία και την Ουγγαρία. Στην έρημο, 146 άνθρωποι πέθαναν από δίψα στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Σαχάρα προς τη Μεσόγειο. Στα ναρκοπέδια, 88 άνθρωποι σκοτώθηκαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Ακόμα: 51 μετανάστες πνίγηκαν διασχίζοντας ποτάμια που χωρίζουν χώρες όπως η Κροατία και η Βοσνία, η Τουρκία και η Ελλάδα, η Σλοβακία και η Αυστρία, Σλοβενία και η Ιταλία. 34 άνθρωποι πάγωσαν μέχρι θανάτου μέσα σε φορτηγά κατά μήκος των παγωμένων βουνών στα σύνορα της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Σλοβακίας. 20 πέθαναν στις ράγες των τρένων στο τούνελ που συνδέει τη Γαλλία με την Αγγλία. 20 μετανάστες πυροβολήθηκαν από Ισπανούς και Μαροκινούς αστυνομικούς. 11 κάηκαν σε αεροδρόμιο της Ολλανδίας όταν τυλίχτηκε στις φλόγες ο χώρος όπου βρίσκονταν, περιμένοντας την «επαναπροώθησή» τους. 9 πυροβολήθηκαν από Τούρκους και Γιουγκοσλάβους στρατιώτες και 5 βρέθηκαν νεκροί στο χώρο αποσκευών αεροπλάνων.

Οι θάνατοι που έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι προφανώς μηδαμινοί σε σχέση με τα περιστατικά που συμβαίνουν καθημερινά και μένουν στο σκοτάδι. Τα στοιχεία, ωστόσο, επιβεβαιώνουν την απαρέγκλιτη πορεία για κάθε μετανάστη: διωγμένος από την πατρίδα του, αν καταφέρει να επιβιώσει στη διαδρομή, καταλήγει στα χέρια εκείνων που θησαυρίζουν από την εκμετάλλευση της εργατικής του δύναμης. Και όταν πλέον τον ξεζουμίσουν, τον επιστρέφουν σαν ληγμένο εμπόρευμα στη ρημαγμένη πατρίδα του...