Αν με την προηγούμενη αναθεώρηση του 2001 του ΠΑΣΟΚ άνοιξε ο δρόμος ώστε να δοθεί το δικαίωμα στο κεφάλαιο να παρεμβαίνει στα δημόσια δάση, κατοχυρώθηκε συνταγματικά η ιδιωτικοποίηση των δασών και του περιβάλλοντος, άλλαξε ο ορισμός του δάσους, ώστε να αποχαρακτηριστούν εκατομμύρια στρέμματα δασών, δεν είναι φαίνεται αρκετά όλα αυτά για όσους βλέπουν τα δάση ως αντικείμενο στυγνής κερδοσκοπίας. Γι' αυτό και η κυβέρνηση της ΝΔ ανέλαβε την υποχρέωση να γενικεύσει και να επιταχύνει τον αποχαρακτηρισμό τους, με τη νέα αναθεώρηση, επικαλούμενη διάφορα αστήριχτα προσχήματα και καπηλευόμενη κάποια υπαρκτά προβλήματα, τα οποία, όμως, η πολιτική της δημιούργησε. Τι θα γίνει - υποστηρίζει υποκριτικά - με τις «διαμορφωμένες καταστάσεις»; Μα αν δεν ήθελε να υπάρξουν αυτές οι καταστάσεις, τότε γιατί τόσα χρόνια δε συνέταξε το Εθνικό Κτηματολόγιο και Δασολόγιο; Γιατί δεν προχώρησε τον χωροταξικό σχεδιασμό;

Είναι απλό: Ολες αυτές οι «διαμορφωμένες καταστάσεις» τη βόλευαν για να αλιεύει ψήφους και τώρα τη βολεύουν για να εξασφαλίσει ανοχή στην παράδοση της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Αλλωστε, και η συγκεκριμένη αναθεώρηση εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της των ιδιωτικοποιήσεων, που έχει ως αποτέλεσμα το «γενικό ξεπούλημα» της δημόσιας περιουσίας, σε όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό προχωρά από κει που σταμάτησε το ΠΑΣΟΚ: Στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων (τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κ.ά.), καθιστώντας πανάκριβες τις υπηρεσίες τους για το λαό. Στην παραχώρηση στο μεγάλο κεφάλαιο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, που τις ακριβοπλήρωσε ο ελληνικός λαός για να τις βλέπει πλέον μόνο με... το «κιάλι». Στις «συμβάσεις παραχώρησης», με τις οποίες οι εθνικοί οδικοί άξονες περνούν στα χέρια λίγων ιδιωτικών ομίλων, φέρνοντας υπέρογκες αυξήσεις στα διόδια. Στην κατάρτιση νομοσχεδίου με το οποίο οι κοινόχρηστοι αιγιαλοί και παραλίες παραδίδονται βορά στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου, αποκλείοντας τη δωρεάν πρόσβαση του λαού στη θάλασσα!