Αυτά την προηγούμενη Κυριακή. Ομως πριν από δυο μήνες στις 4 Δεκέμβρη του 2006, μιλώντας στο 17ο ετήσιο Συνέδριο του «Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου», όχι πολύ μακριά από την αίθουσα της Βουλής, χρησιμοποίησε εκείνο το βήμα, για να δεσμευτεί ότι η πολιτική του κόμματός του παραμένει πιστή απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στους επιχειρηματίες.

-- Τασσόμαστε υπέρ της «απελευθέρωσης των ΑΕΙ και των ΤΕΙ από μια κρατική αντίληψη ελέγχου». Χρειαζόμαστε «πανεπιστήμια ανταγωνιστικά και ευέλικτα». Πρέπει να «αφήσουμε ελεύθερα τα πανεπιστήμια, να αξιολογούμε και να βάλουμε κίνητρα με τη χρηματοδότηση μέσω των φοιτητών για τη λειτουργία τους και τον εσωτερικό ανταγωνισμό τους»!

-- Στη «δίκαιη κοινωνία» του ΠΑΣΟΚ, ο εργαζόμενος πρέπει να «προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες της αγοράς», να γίνει «ευέλικτος» και μάλιστα μέσα απ' ένα «σύστημα μηχανισμών κατάρτισης» που θα καλύπτει τις συγκεκριμένες απαιτήσεις. Εμείς θα εξασφαλίσουμε «προγράμματα βίου εκπαίδευσης», ώστε οι επιχειρηματίες να έχουν ανά πάσα στιγμή εργαζόμενους... εργαλεία στη δούλεψή τους.

-- Οι εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν «ανταγωνιστικοί» και να προσαρμοστούν σε μια «μεταρρυθμιστική περίοδο» προκειμένου να «συμμετέχουν ουσιαστικά στη διεθνή οικονομία»!

-- Υποσχόμαστε ένα «νέο φορολογικό πλαίσιο που παρέχει κίνητρα» για τις επιχειρήσεις.

-- Στηρίζουμε την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων αλλά με «σχέδιο», γιατί «ο ρόλος του Δημοσίου δε μεταφράζεται πάντα και απαραίτητα στην παραγωγή υπηρεσιών άμεσα από το κράτος, αλλά στον έλεγχο από το κράτος των υπηρεσιών που προσφέρει η αγορά».

-- Είμαστε υπέρ των «συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», αφού μπορούμε «να δώσουμε ασφάλεια στον εργαζόμενο, αλλά και σιγουριά στον επιχειρηματία»!