Οτι ο ΣΥΝ, ως κόμμα του «γνήσιου κι ανόθευτου οπορτουνισμού», έχει ειδικευτεί σε παραπλανητικούς πολιτικούς ελιγμούς, με στόχο και με το «σύστημα» να τα 'χει καλά και να φαίνεται σαν «αντίπαλός» του, είναι, πλέον, φανερό κι όχι μόνο στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Οπως είναι, επίσης, φανερό ότι με τις πολιτικές θέσεις και με την πολιτική δράση του στηρίζει, επί της ουσίας, την κυρίαρχη πολιτική κι ας καμώνεται πως τάχα την αντιμάχεται. Αυτές οι οφθαλμοφανείς διαπιστώσεις οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχει δίκιο το ΚΚΕ, το οποίο ξεκαθάρισε, πολλές φορές, πως δεν υπάρχουν περιθώρια πολιτικής συνεργασίας με τον ΣΥΝ.

Ομως, παρά την ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ, κάποιοι από την ηγεσία του ΣΥΝ, ως γνήσιοι οπορτουνιστές, ανάλογα με το ποιον έχουν απέναντί τους και πού θέλουν να απευθυνθούν, επιμένουν να καταθέτουν δήθεν προτάσεις «κοινής δράσης», δήθεν «παραπονούμενοι» ότι οι προσκλήσεις τους δε βρίσκουν ανταπόκριση! Αλλοτε πάλι, εξίσου τυχοδιωκτικά, επιλέγουν να συκοφαντούν το ΚΚΕ, να γίνονται το όχημα και τα «βαποράκια» μιας ανήκουστης κατά περιόδους επίθεσης ενάντια στις θέσεις και στη στάση του ΚΚΕ. Μανούλα σ' αυτά έχει εξελιχθεί ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΝ. Προχτές νόμισε ότι βρήκε την ευκαιρία, σε σατιρική εκπομπή, να απευθύνει πάλι πρόταση ενότητας. Και για μια ακόμα φορά το έκανε όχι γιατί, πραγματικά, το πιστεύει, αλλά επειδή το έχει ανάγκη για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Προφανώς θεωρεί ότι αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να κερδίσει χρόνο, να ξεγελάσει ακόμα για λίγο κάποιους οπαδούς του, που μπορεί, αληθινά, να το θέλουν.

Ας πάρουμε σήμερα, για παράδειγμα, τα όσα έγιναν με τις κινητοποιήσεις των μικρομεσαίων αγροτών. Ο ΣΥΝ, στη Θεσσαλία, πάλι στα λόγια μίλησε για «ανάγκη κοινής αγωνιστικής δράσης». Εσπευσε, όμως, να συμπράξει με τους γνωστούς αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που «κινήθηκαν» για να υπερασπιστούν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και να υπονομεύσουν τον αγώνα, όταν οι δυνάμεις της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης, με αποφάσεις Συλλόγων και Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων, βρίσκονταν επί τρεις μήνες στους δρόμους. Γιατί το έκανε; Διότι συμφωνεί με τα αιτήματα που πρόβαλλαν και τα οποία εξυπηρετούν τους μεγαλοαγρότες και δε θίγουν, ούτε κατά κεραία, την αντιαγροτική πολιτική, που εκφράζεται με την ΚΑΠ και υλοποιείται από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η στάση του στο πρόβλημα της λειψυδρίας, που κατατρύχει τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές της χώρας. Ενώ είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος, εκτός των άλλων, βρίσκεται και στην κατασκευή των έργων υποδομής, που θα πλουτίσουν τον υδροφόρο ορίζοντα και θα συγκεντρώσουν και θ' αξιοποιήσουν τα υπάρχοντα νερά, ο ΣΥΝ τα αρνείται. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σε τοπικό επίπεδο, στελέχη του, όπως ο πρώην γραμματέας της ΝΕ Τρικάλων, και συνεργάτες του, όπως ο υποψήφιός του για τη Νομαρχία Λάρισας, τάσσονται αναφανδόν κατά της εκτροπής του Αχελώου. Κι αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα πολλά που έχουν να καταμαρτυρήσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες στον ΣΥΝ. Δε χρειάζονται και πολλά, πλέον, οι κάτοικοι της Θεσσαλίας και γενικότερα, για να αντιληφθούν ότι οι προτάσεις του ΣΥΝ για «κοινή δράση» δεν αποτελούν παρά το «προπέτασμα καπνού», για να κρύβει τις πραγματικές προθέσεις του ώστε ανενόχλητος «να ψαρεύει σε θολά νερά»...