Οι ελληνοτουρκικοί ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στους νεοταξικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, όπως και ο εγκλωβισμός των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στα ευρωΝΑΤΟικά γρανάζια, ήρθαν και πάλι στην επιφάνεια με αφορμή την προχτεσινή σύνοδο στη Θεσσαλονίκη των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων των βαλκανικών χωρών και τις ιδιαίτερες συναντήσεις αλλά και δηλώσεις των αρχηγών ΓΕΕΘΑ Ελλάδας και Τουρκίας, Π. Χηνοφώτη και Γ. Μπουγιούκανιτ, στο περιθώριο της συνόδου.

Οι δηλώσεις των δύο αρχηγών, μετά τη σύνοδο, αλλά και τα όσα ανέφερε στη διάρκειά της ο Ελληνας υπουργός Εθνικής Αμυνας, Ε. Μεϊμαράκης, έχουν εκτός των άλλων - σε συνδυασμό και με τις καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο - και στοιχεία θεάτρου του παραλόγου, όπου αποτυπώνεται η παγίδευση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στις φιλοδοξίες των ελληνικών κυβερνήσεων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για ανάληψη πιο ενεργού ρόλου στη ΝΑΤΟποίηση της περιοχής. Από τη μια, λοιπόν, καυτηριάζονται τα όσα αναφέρει ο Τούρκος επιτελάρχης, που ουσιαστικά αμφισβήτησε με ξεκάθαρο τρόπο τόσο τον ελληνικό εναέριο χώρο, όσο και την αρμοδιότητα ελέγχου των πτήσεων από τα ελληνικά ραντάρ στο FIR Αθηνών και, από την άλλη, διακηρύσσεται, σε όλους τους τόνους, ότι «η ασφάλεια του ενός, όπως είπε ο Ε. Μεϊμαράκης, αφορά και την ασφάλεια του άλλου. Ο,τι απειλεί τον έναν, απειλεί και τον άλλο».

Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά, πολύ περισσότερο στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης στο ΝΑΤΟ, όπου η μια αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ακολουθεί την άλλη. Εχοντας, όμως, υιοθετήσει τα ιμπεριαλιστικά δόγματα περί «ασφάλειας», «σύγχρονων απειλών» και «αντιτρομοκρατικού πολέμου», αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα, δηλαδή, όταν μιλάνε για «ασφάλεια» εννοούν τη χωρίς εμπόδια προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και την πλήρη καθυπόταξη λαών και χωρών της περιοχής. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια φαινομενική αντίφαση, όπου από τη μια εμφανίζονται οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις να εξοπλίζονται και να προβάλλουν εμπόδια στις τουρκικές προκλήσεις και από την άλλη να εντάσσονται από κοινού με την Τουρκία όλο και πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για την εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στο όνομα της συλλογικής ασφάλειας των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Ολα αυτά δεν αφορούν ούτε στα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, ούτε στην ασφάλειά του, ούτε, πολύ περισσότερο, στην υπόθεση της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ λαών και χωρών της περιοχής, όπως έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία. Αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην «ασφάλεια» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, για την προώθηση των ληστρικών σχεδίων των πολυεθνικών, ενώ για τους λαούς, που στα πλαίσια αυτά αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμο υλικό, επιφυλάσσονται νέα δεινά σε βάρος των δικαιωμάτων τους και του μέλλοντός τους.

Είναι ό,τι πιο επικίνδυνο για τους λαούς και της Ελλάδας και της Τουρκίας, των άλλων βαλκανικών χωρών και τα κοινά τους συμφέροντα. Η απάντηση απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναι η κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεών τους, που γεννά και αναπαράγει μια επικίνδυνη πραγματικότητα που υποθηκεύει το μέλλον τους.