Οταν στόχος είναι η υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, κάθε υποστηρικτής και προσκυνητής της πολιτικής αυτής βάζει το δικό του λιθαράκι, από το δικό του «μετερίζι», αποσκοπώντας παράλληλα και στο δικό του άμεσο όφελος. Από αυτή τη θέση και η παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ, διοργανώνει παρασυνέδρια, όπως στο Οικονομικό της Νομικής, με εκλεκτούς καλεσμένους επιχειρήσεις και ανταλλάγματα στους φοιτητές την πιθανή κλήρωση μιας υποτροφίας και την πιθανή πρόσληψή τους σε κάποια από τις εταιρείες - καλεσμένους. Από την ίδια θέση και η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ διοργανώνει ανάλογες παραημερίδες, με αντίστοιχους εκλεκτούς καλεσμένους, όπως στην περίπτωση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, με καλεσμένη την «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή».

Με τέτοιες φιέστες, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, καλούν τις επιχειρήσεις να μπουκάρουν και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους μέσα στα πανεπιστήμια, στην προκειμένη περίπτωση για να διαφημίσουν τις αξίες της ανταγωνιστικότητας και του ατομισμού, να αλώσουν τη συνείδηση των φοιτητών, να μεταλαμπαδεύσουν το μοντέλο του «πετυχημένου» υποψήφιου εργαζόμενου: φτηνού, ευέλικτου, με πολλές δεξιότητες αλλά χωρίς μόρφωση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς απαιτήσεις.

Η χρονική συγκυρία που επιλέγει η ΔΑΠ για να διοργανώσει το σκλαβοπάζαρο της ελπίδας - δυο βδομάδες πριν από τις φοιτητικές εκλογές - δεν είναι τυχαία. Γιατί καλώντας τους φοιτητές να συμμετέχουν και μάλιστα με τα βιογραφικά τους στοιχεία, τους πουλάει κάλπικες υποσχέσεις για το εργασιακό τους μέλλον χειραγωγώντας και εξαγοράζοντας την ψήφο των φοιτητών, τους οποίους καλεί να την ψηφίσουν με αντάλλαγμα την ελπίδα μιας υποτροφίας ή μιας πρόσληψης από κάποια εταιρεία. Ταυτόχρονα, η ΔΑΠ καλλιεργεί το πρότυπο του φοιτητή που κυνηγά λαχανιασμένος προσόντα και δεξιότητες, ενώ την ίδια στιγμή τα πτυχία είναι ήδη υποβαθμισμένα - όπως φαίνεται και από τις ορδές ανέργων πτυχιούχων - και βρίσκονται σε τροχιά ακόμα μεγαλύτερης και γενικευμένης υποβάθμισης. Και όλα αυτά, ενώ παραμένει αναμμένη η σπίθα του αγώνα, ενάντια στην εφαρμογή του «νόμου - πλαισίου», ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης. Και λίγο πριν κληθούν τα τμήματα να εφαρμόσουν το νέο νόμο - πλαίσιο, τον οποίο έχει ήδη καταδικάσει το φοιτητικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Η απάντηση των φοιτητών στις λογικές της ψεύτικης ελπίδας και στα φαινόμενα εκβιαστικής υφαρπαγής της φοιτητικής ψήφου πρέπει να είναι αυτή που της αξίζει. Και η καλύτερη απάντηση είναι η απομόνωσή της, η απομόνωση των εμπνευστών και προπαγανδιστών της. Απάντηση αγωνιστική, δυναμική, κομμάτι του αγώνα των φοιτητών για το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται, που έχουν ανάγκη και διεκδικούν. Απάντηση που πρέπει να δοθεί με το δυνάμωμα και τη μαζικοποίηση της πάλης για ένα πανεπιστήμιο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, που να παρέχει ολόπλευρη μόρφωση, σπουδές και πτυχία με αξία. Και να αποτυπωθεί στην ανατροπή των συσχετισμών στο φοιτητικό κίνημα, να εκφραστεί στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να αντιστοιχηθούν με τη δυναμική των φοιτητικών αγώνων. Με την ενίσχυση της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας, για να σταλεί ένα βροντερό μήνυμα αντίστασης στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που θέλει τα πανεπιστήμια παραμάγαζα των επιχειρήσεων και τους φοιτητές - πελάτες και αυριανούς αναλώσιμους φθηνούς εργάτες.