Τη Νάουσα, που με ποσοστό ανεργίας 50% βιώνει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις από την πολιτική της ΕΕ, που υλοποιούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την πολύτιμη και πολύμορφη στήριξη του ΣΥΝ, επέλεξε ο Αλ. Αλαβάνος προκειμένου να μιλήσει προχτές για την «ενότητα της Αριστεράς και της κοινής δράσης των εργαζομένων» και να επιτεθεί σε όσους αρνούνται να δεχτούν το «φρούτο» που δεξιά και αριστερά προπαγανδίζει το κόμμα του. «Η κοινή δράση των εργαζομένων, η κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων είναι το μεγάλο όπλο απέναντι στις δυνάμεις του κατεστημένου και τον δικομματισμό», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.

Και πρόσθεσε: «Εκείνοι οι οποίοι καλλιεργούν τη διαίρεση και τον διχασμό ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας, ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς (...) συμβάλλουν στους στόχους, τους οποίους επιδιώκει το κατεστημένο, ο δικομματισμός, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση». Για ποια όμως ενότητα και κοινή δράση μιλά ο Αλ. Αλαβάνος; Οι απολυμένοι κλωστοϋφαντουργοί και άνεργοι της Νάουσας ενωμένοι έδωσαν τον αγώνα διεκδικώντας να μην κλείσουν τα εργοστάσια, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων. Ποιος επιχείρησε να διασπάσει τον αγώνα τους;

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που έβαλε πλάτη και στήριξε τα σχέδια της εργοδοσίας. Αυτή η (πράσινη) πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την οποία έχει κοινή δράση και αγαστή συνεργασία ο ΣΥΝ, καλούσε τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν επιδοτήσεις, κίνητρα και δάνεια για την εργοδοσία. Τους καλούσε να αφήσουν τις πύλες των εργοστασίων, όπου ξημεροβραδιάζονταν διεκδικώντας το δίκιο τους και να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με το Λαναρά, να ξεπουλήσουν συναδέλφους τους για να πάρει μικρή παράταση και να εξασφαλιστούν ορισμένες μόνο θέσεις εργασίας. Οι απολυμένοι κλωστοϋφαντουργοί και οι άνεργοι της Νάουσας, επέλεξαν το δρόμο του ταξικού αγώνα. Πάλεψαν για τα δικά τους συμφέροντα. Αλλωστε ο βιομήχανος Λαναράς, και τα χρήματα πήρε και τα εργοστάσια - «ΤΡΙΚΟΛΑΝ», «Κλωστήρια Νάουσας» - έκλεισε. Και σήμερα συνεχίζει να αυγατίζει τα κέρδη του από τις υπόλοιπες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Οι εργαζόμενοι της Νάουσας με τον αγώνα τους καταδίκασαν την ευρωενωσιακή πολιτική της φτώχειας και τη συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία ο ΣΥΝ, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν, ανοίγοντας το δρόμο στον κάθε Λαναρά να κλείνει και να μετακομίζει τα εργοστάσια. Απέρριψαν τη λογική της ταξικής συνεργασίας και της συναίνεσης, που προπαγανδίζει και ο ΣΥΝ. Είπαν πως αυτή η λογική βρίσκεται κόντρα στα συμφέροντά τους, υπονομεύει τα δικαιώματά τους, οδηγεί τους ίδιους και τα παιδιά τους στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση.

Και είναι τουλάχιστον πρόκληση ο πρόεδρος του ΣΥΝ να μιλάει σ' αυτούς τους εργάτες και τις εργάτριες για «ενότητα», όπως ο ίδιος και το κόμμα του την εννοούν. Ντόμπρο θα ήταν να τους εξηγήσει γιατί δυο κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ από τον κλάδο του ιματισμού στη Θεσσαλονίκη, σαμποτάρουν διαρκώς τις κινητοποιήσεις που οργανώνει η ταξική Ομοσπονδία, η οποία, μαζί με το Εργατικό Κέντρο πρωτοστάτησε στην οργάνωση του αγώνα στη Νάουσα.