Πρόσφατα η υπεύθυνη του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, Αν. Διαμαντοπούλου, με συνέντευξή της στο «ΕΘΝΟΣ» προτείνει στα κόμματα της Αριστεράς και στο ΚΚΕ να συγκροτήσουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ «αντιδεξιό μέτωπο». Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει εναγώνιες προσπάθειες να πείσει ότι η πολιτική του είναι διαφορετική, και μάλιστα αντίθετη απ' αυτήν της ΝΔ. Την οποία κατηγορεί για αντιλαϊκή πολιτική που οδήγησε σε έναν «άγριο» και «άπληστο» καπιταλισμό. Ενώ η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι «κοινωνικά ευαίσθητη». Καλεί λοιπόν σε «αντιδεξιό μέτωπο» για να φύγει η ΝΔ από την κυβερνητική εξουσία και να έρθει το ΠΑΣΟΚ. Ωστε ο καπιταλισμός από «άπληστος» να γίνει «κοινωνικά ευαίσθητος»!

Πράγματι οι αποπροσανατολιστικές προτάσεις «συνεργασίας» που απευθύνει προς την Αριστερά το ΠΑΣΟΚ, εντάσσονται στην ταχτική εξαπάτησης του ελληνικού λαού, να αποδεχτεί μια άλλη, τάχα καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού, από την τάχα χειρότερη της ΝΔ. Και μ' αυτή την ταχτική να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις μέσα στο δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία και κυρίως στη διατήρηση και ενίσχυση του συστήματος της εκμετάλλευσης υπηρετώντας όπως και η ΝΔ τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δείξει φιλολαϊκό προφίλ και να αρθρώσει «αριστερή» τάχα φρασεολογία γι' αυτό και απευθύνει προτάσεις «συνεργασίας» στην Αριστερά. Νομίζει ότι λαϊκές δυνάμεις θα «τσιμπήσουν» και θα το ενισχύσουν κόντρα στην «κακή Δεξιά». Αναζητά «αριστερά πιστοποιητικά» τα οποία θα χρησιμοποιήσει σαν «φύλλο συκής» για να απενοχοποιήσει το έργο των κυβερνητικών του ημερών και κυρίως για να προωθήσει πιο αποτελεσματικά την αντιδραστική του πολιτική. Μια επιχείρηση που «σιγοντάρουν» και στελέχη του ΣΥΝ, όταν κατά καιρούς, εμποδίζοντας τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες ιδιαίτερα στο λαϊκό κίνημα περί μιας «κεντροαριστερής» διαχείρισης του συστήματος που θα φέρει φιλολαϊκές λύσεις.

Αλλά υπάρχει ήδη εμπειρία. Και από τη δική του διακυβέρνηση στη χώρα μας αλλά και σε χώρες - μέλη της ΕΕ όπου η εναλλαγή των κομμάτων του δικομματισμού υπηρετεί τα ίδια ακριβώς ταξικά συμφέροντα. Στη Γαλλία όλες οι «αντιδεξιές» συνεργασίες που αναδείχτηκαν στην κυβέρνηση, υπηρέτησαν τα μονοπώλια αποτελεσματικά, όπως π.χ. η κυβέρνηση του «σοσιαλιστή» Ζοσπέν με τη συμμετοχή και του Γαλλικού ΚΚ που εφάρμοσε την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ενώ συμμετείχε στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Στην Ιταλία του «κεντροαριστερού» Ντ' Αλέμα την ίδια περίοδο η κυβέρνηση «συνεργασίας» συνέβαλε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σήμερα ο «κεντροαριστερός» Πρόντι ακολουθεί την πολιτική των κυβερνήσεων Μπερλουσκόνι... Το ΠΑΣΟΚ εμπαίζει το λαό ζητώντας «συνεργασία» με την Αριστερά, για να αναρριχηθεί στην εξουσία και να προωθήσει αύριο την ίδια πολιτική μ' αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ΝΔ.

Στη Γαλλία αυτή η πολιτική «αντιδεξιάς συνεργασίας» οδήγησε τις λαϊκές δυνάμεις στην αγκαλιά του δικομματισμού, και στην αδυναμία συσπείρωσης δυνάμεων, παρά τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες. Οδήγησε σε αδιέξοδο ακόμη και ως προς τις διεκδικήσεις για καλυτέρευση της ζωής τους, πολύ περισσότερο δεν αναπτύχθηκε σε γραμμή σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων. Βασικός στόχος των λαϊκών δυνάμεων πρέπει να είναι η παρεμπόδιση της εναλλαγής του δικομματισμού στην κυβέρνηση. Κι αυτό μπορεί να γίνει και να ανοίξει ένα δρόμο, μόνο με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Για τη συγκρότηση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου, που θα θέτει στόχο να αλλάξει η τάξη που κυβερνά.