«

Η κυβέρνηση δεν κάνει διάλογο με τους τρομοκράτες», δήλωσε αγέρωχα χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τη βολεύει η δράση τους για να χτυπήσει τους λαϊκούς αγώνες, για να πλήξει τα δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα. Χάρη στη δράση των «τρομοκρατών» η κυβέρνηση στρώνει καθημερινά το έδαφος για να περάσουν τα νέα μέτρα καταστολής και η δημιουργία νέων μηχανισμών παρακολούθησης που προωθούνται ταυτόχρονα στο πλαίσιο της ΕΕ (π.χ., «συνθήκη του Προυμ»).

Οι επιθέσεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα σε αστυνομικά τμήματα και αλλού πρόσφεραν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να λανσάρει το νέο ιδεολόγημα, αυτό της «πολιτικής βίας». Σκόπιμα ασαφής και θολός ο όρος, διακινήθηκε αρχικά από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης αλλά στη συνέχεια υιοθετήθηκε επίσημα από την κυβέρνηση. Με την πάροδο του χρόνου έγινε ολοφάνερο πού το πάει η κυβέρνηση, η οποία ανακάλυψε επιπλέον «το άβατο των Εξαρχείων» και «το αντάρτικο πόλεων»! Η «πολιτική βία» συνδέθηκε ευθέως με τις διαδηλώσεις - ασκείται «στο περιθώριο ή στο πλαίσιο κάποιων διαδηλώσεων», αποφάνθηκε ο Θ. Ρουσόπουλος - ενώ είναι βέβαιο ότι περιλαμβάνει και μορφές πάλης που δεν εγκρίνουν οι κυβερνώντες, όπως, π.χ., οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Διόλου τυχαία, μαζί με τη θεωρία της «πολιτικής βίας», η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τις «σκέψεις» της για χρήση των φονικών σφαιρών από καουτσούκ «εναντίον διαδηλωτών ή χούλιγκαν, εφόσον κριθεί απαραίτητο» (Πολύδωρας), καθώς και την εντατικοποίηση μέτρων αστυνόμευσης (εγκατάσταση χιλιάδων χαφιεδοκαμερών στο Λεκανοπέδιο στο πλαίσιο του συστήματος C4I, «κινητά αστυνομικά τμήματα στις πολυσύχναστες πλατείες», «περιπολίες με μηχανές μικρού κυβισμού», κ.ά.).

Ηδη έχει απαγορεύσει τις «μικρές» πορείες στο κέντρο της Αθήνας, στο στόχαστρο παραμένει σταθερά το πανεπιστημιακό άσυλο, ενώ μεθοδικά και συστηματικά η κυβέρνηση καταστρατηγεί και καταπατεί στοιχειώδη ατομικά και δικονομικά δικαιώματα των διαδηλωτών... Δε θέλει πολλή σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι το εφεύρημα της «πολιτικής βίας» αποσκοπεί στο να δικαιολογηθεί η κρατική, μ' όλους τους μηχανισμούς, βία και καταστολή σε βάρος του λαού που αγωνίζεται και διεκδικεί τα δικαιώματά του. Επιχειρεί να αποκρύψει ότι κυρίαρχη πολιτική βία είναι η κρατική βία, αυτή που χρησιμοποιεί και ενισχύει διαρκώς η άρχουσα τάξη για να κρατάει καθυποταγμένη την αγρίως εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη.

Η «πολιτική» και «ηθική» καταδίκη και απομόνωση που ζητά επίμονα η κυβέρνηση από κόμματα και ΜΜΕ δεν αφορά βέβαια σε αυτή τη βία, αλλά στο δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται και να διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν. Είναι αυτονόητο ότι οι κομμουνιστές είναι απέναντι από το «μέτωπο» κατά της πολιτικής βίας που επιχειρεί να συγκροτήσει η κυβέρνηση - η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει προ πολλού με λόγια και έργα προσχωρήσει. Είναι αμετακίνητα ταγμένοι στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού, που απειλούνται από την κρατική βία και καταστολή με τη συνδρομή και της δράσης, ανεξαρτήτως προθέσεων, των αποκαλούμενων κουκουλοφόρων...