Η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 15 Μάη ήταν ένα αποφασιστικό βήμα στην υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των αποθεματικών των Ταμείων. Καθοριστικός στην οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων ήταν ο ρόλος του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Με επιτυχία δόθηκε και η μάχη της περιφρούρησης της απεργίας, όπου χιλιάδες στελέχη του ΠΑΜΕ μαζί με τους εργάτες αναμετρήθηκαν με τους εκφοβισμούς και την πίεση της εργοδοσίας.

Και καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι 55 και πλέον απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα, χαρακτηρίστηκαν από τη μαζική συμμετοχή, τον παλμό, την αποφασιστικότητα χιλιάδων εργατών. Εργάτες και εργάτριες πορεύτηκαν με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ, απαίτησαν «Ούτε ένα ευρώ στον τζόγο», διατράνωσαν την πεποίθησή τους ότι «τα ταμεία ανήκουν στους εργάτες και όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες», όπως έλεγε και το σύνθημά τους. Και με αυτή την απεργία, απαίτησαν να δοθεί τέλος σε αυτή την άθλια ιστορία της λεηλασίας και της ληστείας των Ταμείων από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο στην καταδίκη αυτής της άθλιας πολιτικής του τζόγου, της «νόμιμης» και παράνομης ληστείας των αποθεματικών. Ξεκαθαρίζοντας ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, απαίτησαν αξιοπρεπείς συντάξεις, που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες τους. Και αυτός ο αγώνας είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για τις αναμετρήσεις που έρχονται. Γιατί είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι θα βρεθούν μπροστά σε νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Αυτό σχεδιάζουν τα επιτελεία της κυβέρνησης, αυτός είναι ο κρυφός πόθος του ΠΑΣΟΚ, αυτές είναι οι απαιτήσεις του ΣΕΒ και οι επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Απ' αυτή την άποψη η πρόταση νόμου που παρουσίασε χτες το Κομμουνιστικό Κόμμα για τα αποθεματικά και τη διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, είναι όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης. Είναι πρόταση συσπείρωσης, μάχης και διεκδίκησης όλων των εργαζομένων. Γιατί η υπόθεση των αποθεματικών δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική κατάσταση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Γιατί όποιος θέλει πραγματικά να περιφρουρήσει τα αποθεματικά των Ταμείων, δεν μπορεί παρά να φτάνει στην απαίτηση για ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης προς όφελος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Πρέπει να παλεύει εδώ και τώρα για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, που καταδικάζουν τους ασφαλισμένους σε συντάξεις πείνας και αποψιλωμένες παροχές στην υγεία. Η υπεράσπιση των αποθεματικών τότε και μόνο έχει αξία, όταν αυτά είναι στη διάθεση της βελτίωσης της θέσης των ασφαλισμένων.

Γι' αυτό ο αγώνας για την περιφρούρηση των αποθεματικών πηγαίνει αντάμα με την πάλη για την υπεράσπιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, την απαίτηση για μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης και ουσιαστική αύξηση των συντάξεων. Και αν είναι επικίνδυνοι εκείνοι που έχουν επιδοθεί σε ένα δικομματικό καυγά συμψηφισμού για το ποιο κόμμα έκλεψε περισσότερο τα ταμεία, είναι εξίσου επικίνδυνοι και εκείνοι που τεχνητά διαχωρίζουν το ζήτημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που αποσιωπούν ή υποβιβάζουν τις μεγάλες απαιτήσεις που έχουν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι από το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.