Οι αποκαλύψεις του «Ρ» για τη διαφαινόμενη πολιτική ανασυγκρότησης που αναμένεται να ακολουθηθεί στις πυρόπληκτες περιοχές είναι ενδεικτικές. Μια σειρά επιχειρηματικών ομίλων ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να μοιράσουν την Πελοπόννησο, ενώ στο τραπέζι υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα σχέδια. Αν αναζητηθούν τα κοινά χαρακτηριστικά αυτών των «επενδυτικών σχεδίων» θα διαπιστώσουμε τα εξής: Το πρώτο, ότι γίνεται λόγος για «επενδύσεις» που καλοχορηγούνται από τον κρατικό κορβανά, σε ποσοστά που ξεπερνούν και το 40-45% του έργου. Το δεύτερο, ότι όλοι οι αυτόκλητοι ευεργέτες των νομών που κάηκαν κινούνται στο χώρο της λεγόμενης ...τουριστικής αξιοποίησης της περιοχής. Το τρίτο, ότι σε κάθε περίπτωση απαιτείται «διευθέτηση» του χαρακτήρα της γης, όπου θα εγκατασταθούν.

Τέτοια επενδυτικά σχέδια δεν είναι τυχαία. Εχουν την έγκριση της ΝΔ, ορισμένα του ΠΑΣΟΚ, κάποια και των δύο. Ακόμα περισσότερο, όλα στηρίζονται στην παραδοχή ότι η Πελοπόννησος πρέπει να αλλάξει το βασικό παραγωγικό της πρότυπο. Σύμφωνα με τη λογική του μεγάλου κεφαλαίου, η περιοχή δεν μπορεί να αναπτύξει την αγροτική της οικονομία και την κτηνοτροφία. Δεν υπάρχει μέλλον για ανάπτυξη βιομηχανικών μεταποιητικών επιχειρήσεων επεξεργασίας προϊόντων της πρωτογενούς παραγωγής. Ισως υπάρξει και κάποια καπιταλιστική αγροτική εκμετάλλευση αλλά το πρότυπο αλλάζει. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αναγκαίο το υπάρχον παραγωγικό δυναμικό. Είναι περισσευούμενοι, δηλαδή, οι άνθρωποι που μέχρι χτες είχαν ταυτίσει τη ζωή τους με την παραγωγή της ελιάς, του ελαιόλαδου, της σταφίδας, των οπωροκηπευτικών, του καλαμποκιού. Αυτοί δε χωράνε στο νέο παραγωγικό πρότυπο που σχεδιάζει η άρχουσα τάξη με επίκεντρο την εμπορευματοποίηση και αλλαγή χρήσης της γης και υλοποιούν κυβέρνηση και ΕΕ. Αυτό το πρότυπο προβλέπει την περιθωριοποίηση των μεγάλης ηλικίας αγροτών που θα υποχρεωθούν να ζουν με τα 280 ευρώ της σύνταξης του ΟΓΑ, ενώ στους νέους, εκείνους που τελικά δε θα ξενιτευτούν, υπόσχεται περιστασιακές εργασίες χωρίς ασφάλιση και με αμοιβές που θα καθορίζονται στο παζάρι της εντεινόμενης εκμετάλλευσης.

Το ΚΚΕ, αναλύοντας τα δεδομένα και τις δυνατότητες που υπάρχουν στην περιοχή, διατυπώνει προτάσεις που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Εχοντας διατυπώσει ολόκληρη δέσμη προτάσεων για τη μετατροπή όλων των δασών και των ορεινών όγκων σε δημόσια ιδιοκτησία και μαζί με τις προτάσεις για την ολοκληρωμένη αναδάσωση και την προστασία των δασών, προτείνει και συγκεκριμένα μέτρα για να αποτραπεί ο ξεριζωμός των κατοίκων από τις καμένες περιοχές. Για να μπορέσει να γίνει αυτό, απαιτείται πρώτα και κύρια η πλήρης και ουσιαστική αποζημίωση των αγροτών για το κατεστραμμένο αγροτικό κεφάλαιο. Και από εκεί και πέρα απαιτείται η εκπόνηση ολοκληρωμένης μελέτης, που θα επιτρέψει στους αγρότες της Πελοποννήσου, με σαφώς καλύτερους όρους και προϋποθέσεις απ' ό,τι ίσχυε μέχρι να ξεσπάσουν οι πυρκαγιές, να συνεχίσουν και να αναπτύξουν σε νέα επίπεδα την παραγωγή τους, ώστε να μπορούν να τροφοδοτούν τη χώρα με ακόμα καλύτερα και ποιοτικά πιο άρτια προϊόντα της αγροτικής παραγωγής.

Ενα τέτοιο πρόγραμμα, μια τέτοια προοπτική, απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γιατί απαιτεί ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι, μαζί με όλα τα άλλα ζητήματα που απασχολούν και ταλανίζουν τα λαϊκά στρώματα, είναι κι αυτό ένα κριτήριο για να τους γυρίσουμε την πλάτη στις κάλπες. Είναι ένας ακόμα λόγος για να ενισχύσουμε αποφασιστικά το ΚΚΕ.