Σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που σφραγίστηκε από το προχτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, υπήρχε ως αδιαμφισβήτητο το γεγονός της δυσαρέσκειας των εργαζομένων για τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν, ως απόρροια μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια. Αυτό δεν μπορούσε να κρυφτεί από το επιτελείο του κυβερνητικού κόμματος αλλά και αξιοποιήθηκε στο έπακρο για τη δημαγωγία του άλλου εταίρου του δικομματισμού. Ούτε όμως και η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των γνωστών εταιριών δημοσκοπήσεων αλλά και ποικιλώνυμων αναλυτών μπορούσε να το αποσιωπήσει. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ιδιαίτερα λίγες μέρες πριν τις εκλογές περίσσεψαν οι υποσχέσεις και οι «δεσμεύσεις» για «κοινωνικό κράτος».

Σε αυτή τη βάση, τα λόγια της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Σημείωσε λοιπόν: «Για πρώτη φορά, ίσως, στη σύγχρονη ιστορία είναι σαφώς αναντίστοιχα με τη στάση του λαού μας πριν τις εκλογές, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση που είχε διαπιστωθεί όχι μόνο από εμάς, αλλά, αν θέλετε, και από τις συνηθισμένες δημοσκοπήσεις, μελέτες, που πολλές φορές έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο. Πραγματικά πρόκειται για ένα αναντίστοιχο αποτέλεσμα». Η αναντιστοιχία αυτή, που εκφράστηκε με την ετυμηγορία του λαού, σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι αναιρείται η δυσαρέσκεια στα λαϊκά στρώματα. Ομως, το αποτέλεσμα, με την ενδυνάμωση του δικομματισμού, που φτάνει να μετράει ένα από τα μεγαλύτερα εκλογικά ποσοστά μετά τη μεταπολίτευση, δείχνει ότι υπάρχουν πολλές «συμπληγάδες» για να μπορέσει να εκφραστεί και στην κάλπη η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Μπορούμε να μιλήσουμε για τις ίδιες τις συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών (που είναι σαφέστατα ανισότιμες), την κλιμακούμενη πόλωση, που έφτασε σε ασύλληπτα επίπεδα, μέχρι τη μεγάλη χειραγώγηση και εξαγορά ψήφου, που αποτέλεσε την «προωθητική» δύναμη του δικομματισμού.

Παρ' όλα αυτά, για σημαντικό μέρος ακόμα και εργαζομένων, που παγιδεύτηκαν στις «Σειρήνες» του δικομματισμού, γίνεται κατανοητό ότι οι συνέπειες των αντιλαϊκών επιλογών της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που τώρα θα συνεχιστεί με ακόμα πιο γρήγορο τρόπο, εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν στα πλαίσια της ΟΝΕ, των κατευθύνσεων που απαιτεί η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου είναι προ των πυλών, όπως και η παραπέρα πρόσδεση της χώρας στην ευρωΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Η ανεργία που μαστίζει την κοινωνία ολόκληρη, και ιδιαίτερα τις νέες γενιές, δεν μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς ριζικές αλλαγές. Η νέα επέλαση στα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα είναι ήδη δρομολογημένη. Νέα βάρη έρχονται να προστεθούν στις πλάτες της εργατικής οικογένειας. Οι συνέπειες της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση απομυζούν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός της για την παραπαιδεία, η οποία γιγαντώθηκε. Η ιδιωτικοποίηση τομέων όπως η κοινωνική πρόνοια, η υγεία, δημόσια ωφέλεια προοιωνίζεται έναν εφιάλτη για το λαό.

Σε αυτές τις διαμορφωμένες συνθήκες γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αναγκαιότητα η καθημερινή δράση του ΚΚΕ, κάθε κομμουνίστριας και κομμουνιστή στο χώρο δουλιάς και ευθύνης του, να σηκωθούν αναχώματα στη λαίλαπα που έρχεται. Να προχωρήσει πιο συστηματικά και μεθοδευμένα ό,τι δυναμικά ξεκίνησε για τις εκλογές και όχι μόνο γι' αυτές, με την ευρύτερη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων, διατεθειμένων να αντισταθούν και να αντεπιτεθούν στις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή η δυναμική, που υπάρχει σε ζωντανές λαϊκές δυνάμεις, δημιουργεί και θα δημιουργήσει και στο μέλλον διεργασίες και ανακατατάξεις, ώστε η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να ανοίξουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με την οικοδόμηση του σύγχρονου κοινωνικού και πολιτικού Λαϊκού Μετώπου.