Τη Δευτέρα συνεδρίασε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ιεραρχίας, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ενημέρωσε τα μέλη της ΔΙΣ για τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Δικαιοσύνης σχετικά με το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Ακολούθησε συζήτηση όπου διατύπωσαν τις απόψεις τους όλοι οι ιεράρχες. Κατέληξαν σε απόφαση όπου τονίζεται πως «είναι παντελώς αδύνατο» η Εκκλησία να συγκατατεθεί στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, «η εφαρμογή του οποίου υποθάλπει και νομιμοποιεί βαρύτατα ηθικά αμαρτήματα». Διακηρύσσουν δε «τον απόλυτο σεβασμό και την παραδεδομένη τιμή προς το υπό της Εκκλησίας τελούμενο ιερό μυστήριο του γάμου», υπογραμμίζοντας πως η Εκκλησία «δέχεται και ευλογεί την παραδεδομένη τέλεση του γάμου κατά το ορθόδοξο τυπικό ενώ θεωρεί πορνεία κάθε άλλη "συζυγική" σχέση εκτός αυτού».

Είναι «πορνεία», λοιπόν, κάθε σχέση δύο ανθρώπων που δεν έχουν παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο. «Πορνεία» ακόμα κι αν ζουν χρόνια μαζί σπρώχνοντας το βαρύ φορτίο της ζωής, αλληλέγγυοι στις ανάγκες, σύντροφοι στα βάσανα και στις χαρές. «Πορνεία» ακόμα κι αν επισημοποίησαν τη σχέση τους έναντι οργανωμένης κοινωνίας κι ανθρώπων, τελώντας πολιτικό γάμο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ιερατείο προπαγανδίζει τέτοιες απόψεις, αντιδραστικές, βαριά σκοταδιστικές. Να θυμίσουμε τα παλαιότερα λεχθέντα περί «δεξιάς του Κυρίου» ή τις «λαοσυνάξεις» για την υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, την επιμονή τους να έχουν λόγο στα σχολικά βιβλία, κλπ. Και τα πράττει αυτά ακόμα και υπό το πιο πράο, μειλίχιο και προσηνές προσωπείο του. Το οποίο έσπευσαν ταχιά ταχιά να επικροτήσουν δημόσια πολιτικά στελέχη κομμάτων της πλουτοκρατίας αλλά και άλλων που αυτοαποκαλούνται προοδευτικά, λοξοκοιτάζοντας τις ψήφους του θεοφοβούμενου πλήθους και αδιαφορώντας για την ποιότητα των θέσεων που λίγο αργότερα θα έπαιρνε, όπως η απαράδεκτη προαναφερόμενη.

Διότι το ιερατείο, με βάση σημαντικές πτυχές της κοσμοθεωρίας που πρεσβεύει, δεν μπορεί ή δε θέλει να κάνει αλλιώς. Αποξενούμενο ακόμα ακόμα κι από μερίδα του λεγόμενου λαϊκού κλήρου, που και παπάς είναι και ζευγάς μαζί. Που ζει δίπλα στον άνθρωπο. Είναι γεγονός ότι η ηγεσία της Εκκλησίας δεν αναζητά μόνο ολοένα και περισσότερο ζωτικό χώρο ως θεσμός του εποικοδομήματος στα της κοινωνίας και της πολιτικής, αλλά επιδιώκει να χειραγωγεί τη σκέψη των ανθρώπων του μόχθου, τις συναισθηματικές, πνευματικές, ψυχικές ανάγκες τους, στη σκλαβιά της αντιεπιστημονικής μεταφυσικής της. Οσο για τις υλικές τους ανάγκες και την ικανοποίησή τους τις παραπέμπει στη θέληση του Θεού. Η δημόσια τοποθέτηση της ΔΙΣ στο θέμα της συμβίωσης πρέπει να καταδικαστεί άμεσα κι αποφασιστικά, και ως αντιεπιστημονική, προσβλητική, απάνθρωπη. Εχει δε υπερωριμάσει η ανάγκη διαχωρισμού κράτους - Εκκλησίας.